Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Τα όνειρα της Πίνα Μπάους στη μεγάλη οθόνη

«Ένας παιάνας για το θεατή... Οξύ και ζωντανό», «Ένα χαρούμενο πορτρέτο, που φωτίζει το συναισθηματικό ταξίδι των χορευτών», «Ένα ντοκιμαντέρ για τα κατορθώματα της καθημερινής ζωής» είναι μερικές από τις κριτικές για το «Pina Bausch in Dancing Dreams» που ήρθε και στην Ελλάδα.

Το 2008, η Μπάους επέλεξε 40 νέους για να συμμετέχουν στο χορευτικό της έργο Σημείο επαφής (Kontakthof). Οι έφηβοι προέρχονταν από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, με διαφορετική παιδεία και μερικοί από αυτούς δεν είχαν ξανακούσει για την Μπάους. Οι περισσότεροι στην αρχή το θεώρησαν διασκεδαστικό αλλά σύντομα ανακάλυψαν ότι η συμμετοχή απαιτούσε υπευθυνότητα και συναισθηματικές και ερμηνευτικές απαιτήσεις.

Έχοντας περιορισμένη χορευτική εμπειρία οι πρόβες αρχικά απέβησαν άκαρπες, όμως ενδυνάμωσαν τις εμπειρίες των παιδιών που σταδιακά τις κατέστησαν δυναμικές και γόνιμες.

Καθοριστικό ρόλο στις πρόβες έπαιξε η αδιάλειπτη παρουσία της Πίνα Μπάους στο να εμψυχώνει τους νέους «να είναι ο εαυτός τους» και να αναπτύσσουν ένα σημείο επαφής, το οποίο να επιτρέπει στους ίδιους να εκφράζουν τις αγωνίες τους, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τα όνειρα μέσα από τις κινήσεις τους.

Τη στιγμή που εμφανίζεται στις πρόβες η Μπάους, βλέπουμε μια ήρεμη και λυγερή δύναμη, ικανή να μεταδώσει ζεστασιά και συμπάθεια. Παρατηρεί τις πρόβες των νέων εφήβων συνήθως με ένα τσιγάρο στο χέρι. Το χαμόγελο και τα ενθαρρυντικά της λόγια διαψεύδουν την εικόνα μιας δύσκολης και μελαγχολικής φιγούρας.

Στο τέλος του ντοκιμαντέρ, η Μπάους προσφέρει από ένα λουλούδι σε κάθε χορευτή καθώς αγκαλιάζονται από το χειροκρότημα της πρώτης δημόσιας εμφάνισής τους. Μια απλή χειρονομία που αποδεικνύει ότι η Μπάους ήταν κάτι περισσότερο από μια απλά σκοτεινή βασίλισσα του avant-garde χορού.

Το γεγονός του αιφνίδιου θανάτου της λίγο μετά την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ προσθέτει μια δραματικότητα και μια τραγική ειρωνεία κάτι που ενδεχομένως να πετύχει την προώθηση και την προβολή κάποιων παιδιών. Μπορεί το ντοκιμαντέρ να διακρίνεται περισσότερο για την πολυλογία του και λιγότερο για το χορό του όμως θα θυμίζει πάντοτε την ένταση και το πάθος που χαρακτήριζε την Μπάους.

Το Hollywood Reporter έγραψε: «Ηλεκτρισμένο κοινό! Αν και η ταινία λειτουργεί ως η ιδανική ελεγεία για την Μπάους, αφορά επίσης και τους νέους ανθρώπους που αναζητούν δημιουργική ολοκλήρωση…μια διεγερτική εξέταση των πολλών τρόπων με τους οποίους η τέχνη μπορεί να φορτίσει τις καθημερινές μας εμπειρίες».

Ημερομηνία δημοσίευσης : 10 Σεπ 2013
Πηγή