Κυριακή 5 Μαΐου 2013

Μαθήματα Αγάπης

Μπορούμε άραγε να μάθουμε την αγάπη και να κάνουμε να τη γνωρίσει κι’άλλος; Μπορούμε να επιτύχουμε να γεννηθεί η αγάπη τόσο μέσα μας αλλά και μέσα στον άλλο;

Το να δώσουμε έναν ενιαίο ορισμό της αγάπης, μοιάζει σαν να προσπαθούμε να κλείσουμε τον αέρα μέσα στο χέρι μας ή να αδειάσουμε έναν ολόκληρο ωκεανό με μια αντλία. Είναι δηλαδή κάτι μάταιο και εξωπραγματικό.

Λέγεται κατά καιρούς ότι αγάπη, είναι η αποθέωση της σεξουαλικής ενεργητικότητας . Ακόμα, έχουν παραλληλίσει την αγάπη με την ευσπλαχνία αλλά και με τον ερωτισμό. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί: «Μ’αγαπά ; Με ποιόν τρόπο μ’αγαπά; Αν μ’αγαπά αληθινά γιατί μου φέρεται έτσι;» Η ανάγκη να μας αγαπούν είναι πρωταρχική για τον άνθρωπο και κυρίως για τα παιδιά. Αυτός που δεν έχει αγαπηθεί μπορεί να περιπλανιέται σε όλη του τη ζωή, αναζητώντας μια διέξοδο στην ανάγκη του με μορφή π.χ αναρίθμητων σεξουαλικών περιπετειών ή ακόμα και με τη μορφή της επιθετικότητας. Για να αγαπήσεις κάποιον , πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου και για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να αγαπιέσαι ή να έχεις ήδη αγαπηθεί από κάποιον άλλο.

Η αγάπη είναι πάνω απ’όλα συναίσθημα

Η αγάπη είναι υποκειμενική και εσωτερική. Ορισμένοι την αμφισβητούν επειδή δεν μπορεί να μετρηθεί. Άλλοι, εκχυδαΐζουν την αγάπη , μετρώντας την ποσοτικά ανάλογα με τον αριθμό των σεξουαλικών επαφών που έχουν «στο ενεργητικό τους», με τα χρήματα που έχουν ξοδέψει ή με τα δώρα που έχουν προσφέρει.

Ν’αγαπάμε χωρίς να κατέχουμε τον άλλο

Η αγάπη μας έχει την ανάγκη τόσο της δικής μας ελευθερίας όσο και του (της) συντρόφου μας, για να μπορέσει να αναπτυχθεί. Έχει μεγάλη σημασία να αφήνουμε τον άλλο να ανασάνει, να είναι ελεύθερος ή ακόμα και να τον παροτρύνουμε να απελευθερωθεί . Η στάση μας αυτή θα επιτρέψει στην αγάπη μας να αναζωογονείται και να ανανεώνεται συνεχώς.

Δεν μπορούμε να διδάξουμε την αγάπη όπως διδάσκουμε τα μαθηματικά ή τη χημεία. Στην αγάπη δεν υπάρχουν κανόνες. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα γεννηθεί στον άλλον η αγάπη. Να διαμορφώσουμε με λίγα λόγια ένα ευνοϊκό γι’ αυτή περιβάλλον. Έτσι, όσο περισσότερο τροφοδοτούμε το σεβασμό του άλλου για τον ίδιο του τον εαυτό, για τον εσωτερικό του πλούτο , τόσο περισσότερο τον ενθαρρύνουμε να αγαπήσει τον εαυτό του και στη συνέχεια τους άλλους.

Αντίθετα, κάποιος που παραμένει δύσπιστος απέναντι κυρίως στον δικό του εαυτό, ωθεί και τους άλλους στο να δυσπιστούν απέναντί του. Αν δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, τότε δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε ούτε τους άλλους.

Έχει χιλιοειπωθεί ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης μας, απ’το να δίνουμε τη ζωή μας για τον άνθρωπο που αγαπάμε. Και όμως αυτός που αγαπά θα ήταν προτιμότερο να διαφυλάξει τη ζωή του τόσο για τον ίδιο όσο και για τα άτομα που αγαπάει. Πρέπει να ζήσει ακόμα περισσότερο ώστε να τους αγαπήσει περισσότερο και καλύτερα, γιατί το αξίζουν.

Σωτηρία Ψηλού
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

Πηγη