Το "εγέρθητου" του κ. Κατίδη

Ο τελευταίος που ζήτησε να σηκωθούν όλοι όρθιοι, απευθύνοντας ακίνητος και με άψογο στιλ, φασιστικό χαιρετισμό προς τους φιλάθλους είναι ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής Γιώργος Κατίδης. Το έκανε, λέει, για να σηκωθεί ο κόσμος όρθιος. Ο κόσμος που δεν τον έχει πιστέψει. Απ' αυτόν τον κόσμο, λέει, ζήτησε λίγο σεβασμό. Και γι' αυτό χαιρέτισε έτσι όπως χαιρέτισε, δίπλα στον απορημένο, σαστισμένο, σίγουρα ντροπιασμένο Γκερέιρο που ένας Θεός ξέρει πως κρατήθηκε και δεν έριξε επιτόπου δυο - τρεις (φιλικές) φάπες στον ανόητο, ανιστόρητο και επικίνδυνο νεαρό συμπαίκτη του.

Κι αν ο κόσμος συνεχίζει να μην πιστεύει στο ταλέντο του κ. Κατίδη, τότε στο επόμενο γκολ που θα σημειώσει, πιθανόν με κάποιο άλλο φασιστικό παράγγελμα να ζητήσει από τους οπαδούς να πάρουν καμιά πενηνταριά κάμψεις. Που ξέρετε, μπορεί και αυτό να το δει πουθενά στο internet όπου (προφανώς) ξημεροβραδιάζεται και να θελήσει να το αντιγράψει. Για όλα είναι ικανό αυτό το παλικάρι με τις αυτοκαταστροφικές τάσεις.

Ο παραλληλισμός στην αρχή, της πρακτικής και νοοτροπίας από τη μια του ναζιστή αρχηγού κόμματος και από την άλλη του επαγγελματία ποδοσφαιριστή, δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι ο κ. Κατίδης είναι φασιστικό στοιχείο. Επίσης δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι είναι ψηφοφόρος του ναζιστικού κόμματος - εάν το ψηφίζει, γούστο του και καπέλο του, ως ελεύθερος πολίτης σε μια δημοκρατική χώρα μπορεί να ψηφίζει ο,τι γουστάρει.

Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει ο κ. Κατίδης στα 20 του, είναι να προκαλεί το κοινό αίσθημα, με την άγνοια, την αμάθεια και την αφέλεια του. Δεν μπορεί, διάολε, στα 20 του να μην έχει μάθει, να μην έχει διαβάσει, να μην έχει δει, να μην έχει πάρει τίποτα το αυτί του. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει πως χαιρετούσαν σε στάση προσοχής οι φασιστικές στρατιές του Χίτλερ και του Μουσολίνι (Πάλι καλά που είχε νυχτώσει στο ΟΑΚΑ, διότι μπορεί να ακούγαμε τις αρλούμπες Κασιδιάρη περί δωρικού χαιρετισμού στον ανατέλλοντα Ήλιο). Δεν μπορεί να μην του 'χουν πει ότι παίζει σε μια ομάδα που πρεσβεύει αρχές, ιδανικά, παράδοση, σε μια γνήσια ομάδα της προσφυγιάς. Μια ομάδα που χτίστηκε με αίμα ξεριζωμένων.

Οπαδοί (και) της ΑΕΚ εκτελέστηκαν κ. Κατίδη πριν από 7 δεκαετίες από ορδές βαρβάρων που χαιρετούσαν με το δικό σας άψογο στιλ. Ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ που κατέκτησε και πρωτάθλημα με την ομάδα τη δεκαετία του '30, εκτελέστηκε κ. Κατίδη το 1943. Σπύρο Κοντούλη τον έλεγαν, έτσι για την ιστορία.

Η αγανάκτηση και κυρίως ο θυμός από τη συντριπτική πλειονότητα των οπαδών της ΑΕΚ δικαιολογούνται απόλυτα. Και δεν συμμερίζομαι την άποψη άλλων φίλων της ομάδας που με δυο λόγια μας λένε ότι πρέπει να απαλλαγεί λόγω βλακείας. Εδώ δεν κρίνουμε και δεν καταδικάζουμε πολιτικές πεποιθήσεις - ο κ. Κατίδης είναι ελεύθερος να πιστεύει σε όποιον Θεό θέλει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συγκεκριμένη χειρονομία, απαράδεκτη και κατάπτυστη ως ενέργεια χωρίς δεύτερη σκέψη.

Και εκατό συγχωροχάρτια να δοθούν από την ανύπαρκτη διοίκηση της ΑΕΚ, προσωπική μου αίσθηση είναι ότι ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Κατίδης είναι τελειωμένος στη συνείδηση των φιλάθλων της ομάδας. Μια στιβαρή και σοβαρή διοίκηση, δεν θα της ξέφευγε η κατάσταση και δεν θα μας απασχολούσε ποτέ τέτοιο ζήτημα. Κι αν ακόμα συνέβαινε, η διοίκηση που έχει αρχές και σέβεται την ιστορία του συλλόγου θα είχε επέμβει άμεσα, θέτοντας εκτός ομάδας τον ποδοσφαιριστή ο οποίος χαιρέτισε ναζιστικά ενώπιον κερκίδας που φιλοξενούσε πιτσιρίκια ακαδημιών. Τόσο καλό παράδειγμα έδινε εκείνη τη στιγμή ο ποδοσφαιριστής που 7 μήνες στην ΑΕΚ μας έχει απασχολήσει σχεδόν αποκλειστικά για τους τσαμπουκάδες του, για τις ιδιορρυθμίες του, για τα τατουάζ του, για τα τιτιβίσματα του. Και από μπάλα; Τσίου...

Πηγη