Σ. Θεοδωράκης: «Ήταν μια σεζόν όπου φάνηκαν τα γυάλινα πόδια μας»

Η φετινή χρονιά για τον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη, επαγγελματικά, πήγε πολύ καλά, καθώς οι"Πρωταγωνιστές" του χτύπησαν πρωτιά, εκείνος όμως δηλώνει ότι «στην κατάσταση που είναι η χώρα, είναι δύσκολο να χαρείς ως και τα απλά πράγματα»…

Οι «Πρωταγωνιστές» του αναδείχθηκαν ως η πρώτη ενημερωτική εκπομπή της τηλεόρασης. Το βιβλίο του «Αυτό που ζούμε» έκανε πολλές εκδόσεις και το ιντερνετικό του εγχείρημα protagon.gr ξεπερνά κάθε μέρα τις 100.000 μοναδικές επισκέψεις.

Οι επιτυχίες του τον χαροποιούν, όμως ως σκεπτόμενο άτομο και όντας χαμηλού προφίλ άνθρωπος, τη χαρά του σκιάζει η κατάσταση της χώρας του αλλά και του δημοσιογραφικού χώρου γενικά.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε ο έμπειρος δημοσιογράφος στο tv ethnos μεταξύ άλλων λέει:

-Bρισκόμαστε λίγο πριν το φινάλε της φετινής τηλεοπτικής σεζόν. Αυτή η χρονιά τι γεύση άφησε στους «Πρωταγωνιστές»;

Για όλους εμάς στην εκπομπή ήταν σαφέστατα δύσκολη, αλλά και σούπερ χρονιά ταυτόχρονα, αφού οι «Πρωταγωνιστές» μας έσκισαν! Όμως, στην κατάσταση που είναι η χώρα, είναι δύσκολο να χαρείς ως και τα απλά πράγματα.

-Κάνεις μία από τις πιο πετυχημένες εκπομπές. Παιδί των «χρυσών συμβολαίων» υπήρξες;

Όχι μόνο χρυσό, αλλά ούτε καν συμβόλαιο δεν κάνω όλα αυτά τα χρόνια στην τηλεόραση. Όπως έχω ξαναπεί, είμαι «λογοτιμίτης». Δηλαδή κάνω την εκπομπή μου και αν τους αρέσει, συνεχίζω, αν δεν τους αρέσει, φεύγω. Ή αν μου αρέσουν, συνεχίζω, αν δεν μου αρέσουν, φεύγω. Δεν βρίσκω τον λόγο να κρατάω κάποιον με ένα συμβόλαιο.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των «Πρωταγωνιστών» τόσα χρόνια;

Οτι συναντώ παντού μόνο φίλους. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου κάποιος διαφωνεί με κάτι που ειπώθηκε σε μια εκπομπή, η διάθεσή του παραμένει φιλική. Με σταματούν στον δρόμο, συζητάμε, μου λένε τις παρατηρήσεις τους και είναι φανερό ότι έχουν κατατάξει την εκπομπή στην παρέα τους. Είναι ωραίο να αγαπούν αυτό που κι εσύ αγαπάς.

-Όταν κάνεις τον απολογισμό σου, λες «μπράβο μου» ή επειδή είσαι τελειομανής συνεχίζεις να... αυτομαστιγώνεσαι;

Με τις μέρες μου είμαι. Μπορεί ένα πρωί να σκεφτώ ότι αυτό που κάνω είναι λιγότερο από αυτό που θα έπρεπε ή που θα μπορούσα, υπάρχουν όμως και μέρες που νιώθω μια υπερηφάνεια.

-Η οικονομική κρίση έχει αλλάξει τον τρόπο της ζωής σου;

Δεν νομίζω ότι έχω αλλάξει ζωή. Οι σπατάλες μου ήταν πάντα μετρημένες. Μολύβια μάζευα, μολύβια μαζεύω (γέλια). Δεν έκανα συλλογές από αυτοκίνητα.

-Αυτό τον χειμώνα εξέδωσες ένα βιβλίο με τίτλο «Αυτό που ζούμε» και έβαλες στο εξώφυλλο ένα σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου με ένα μισοβυθισμένο καράβι. Ήταν η Ελλάδα του Τιτανικού;

Ο Χαντζόπουλος λέει ότι μπορούμε να το δούμε κι αλλιώς. Ότι είναι ένα καράβι που αναδύεται και όχι ένα καράβι που βυθίζεται. Αστειεύομαι! Η χώρα δυστυχώς θυμίζει συχνά ένα καράβι που θαλασσοδέρνεται. Και πολύ φοβάμαι ότι δε φταίνε οι θάλασσες, αλλά το πλήρωμα και κυρίως οι καπεταναίοι.

-«Ήταν μια σεζόν που...» Τι θα συμπλήρωνες στη φράση;

Ήταν μια σεζόν όπου φάνηκαν τα γυάλινα πόδια μας.

-Η ενημέρωση στην τηλεόραση, σε μία τόσο δύσκολη χρονιά, θύμιζε -σύμφωνα με πολλούς- τριτοκλασάτη επιθεώρηση. Συμφωνείς;

Η τηλεόραση είναι και αυτή μέρος της μεγάλης μας κρίσης. Και δεν εννοώ μόνο ότι της λείπουν λεφτά. Κυρίως της λείπει η κατεύθυνση. Και έτσι φτάσαμε να δείχνει σήμερα περισσότερα τούρκικα σίριαλ από ότι ίσως... στην Αίγυπτο. Πάντως, για να μην αυτoμαστιγωνόμαστε συνεχώς, η τηλεόρασή μας παραμένει ένας τόπος όπου μπορείς να βρεις διαμάντια μέσα στα σκουπίδια. Όπως και σε όλη την ελληνική κοινωνία, δηλαδή.

-Πιστεύεις πως μπορούμε να έχουμε όνειρα και ελπίδες σ' αυτόν τον τόπο;

Τα όνειρα είναι για τους ερωτευμένους. Και οι ελπίδες είναι γι' αυτούς που εναποθέτουν την ύπαρξή τους στον Θεό. Εμείς πρέπει να κάνουμε σχέδια. Συγκεκριμένα, μελετημένα και αποτελεσματικά. Διαφορετικά, δεν θα το αποφύγουμε το ναυάγιο.

Πηγη