Οι σειρές που μας μεγάλωσαν

Κάποιοι από εμάς ανήκουν στη γενιά που έχει ακόμα την ανάμνηση του Johnny Depp από το “21 Jump Street” κι όχι από τους “Πειρατές της Καραϊβικής”, για την οποία το πολυμήχανος σημαίνει “Μαγκάιβερ” κι όχι “Οδυσσέας”, αμάξι σημαίνει ΚΙΤΤ, Μαϊάμι θα πει “Vice” κι όχι “CSI”.

Την έπιασες την ιδέα: Αυτή είναι μια μικρή αναδρομή στις πιο “αγορίστικες” σειρές που βλέπαμε όταν ήμασταν πιτσιρικάδες, όταν δράση δεν -μπορούσε να- ήταν πανάκριβες υπερπαραγωγές αλλά ο Αθάνατος που θα συναντούσε το σπαθί του Χαϊλάντερ κάθε βδομάδα, και όταν σέξι σήμαινε κόκκινα ολόσωμα μαγιώ του “Baywatch”.
Φυσικά δεν πρόκειται να επιχειρήσουμε κάποιο αφελές “εκείνες ήταν οι μέρες!” επιχείρημα (δεν έχουμε γεράσει ακόμα τόσο πολύ), όμως κανείς δε μπορεί να αρνηθεί την γοητεία και την έλξη που ασκούν σε κάθε άνθρωπο τα παιδικά και εφηβικά του βιώματα. Πριν αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο κριτικά, εκείνα που προλαβαίνεις να αγαπήσεις είναι αυτά που σε σημαδεύουν για πάντα. Γι’αυτό και πιθανώς να μην υπάρχει άντρας της γενιάς μας που να μην ενθουσιάζεται με το μπιτάκι στην αρχή του “Ιππότη της Ασφάλτου”.
Αυτή δεν είναι μια ανασκόπηση βασισμένη στη λογική - είναι μια νοσταλγική ματιά σε εκείνα που μας θύμησε η έξοδος του “21 Jump Street” στις αίθουσες.
Μαγκάιβερ

Δύο πράγματα δε μπορούμε να ξεχάσουμε. Πρώτα και κύρια, ότι ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να φτιάξει βόμβα από μια σοκολάτα και μπορούσε να αποδράσει από φυλακή από ατσάλι χρησιμοποιώντας τη ζώνη του παντελονιού του και αέρα κοπανιστό. (Αν παιζόταν σήμερα η σειρά θα κάναμε wikipedia parties μετά το τέλος κάθε επεισοδίου για εμμονικό fact-checking.)

Και δεύτερον, ότι πολλάαα χρόνια πριν τον Kenny του “South Park”, υπήρχε ο Murdoc, ο παρανοϊκός κακός με το παραμορφωμένο πρόσωπο που κάθε φορά “πέθαινε”, αλλά πάντα επέστρεφε... και επέστρεφε.... και επέστρεφε..... και επέστ
Ντιουκς

Τα shorts της Daisy Duke είναι μια από τις μεγάλες παγκόσμιες σταθερές, και μάλιστα ακούμε πως θα διδάσκεται πλέον στη νέα ύλη της Φυσικής Α’ Λυκείου.
(Εxcuse my French.)
Χαϊλάντερ

Καταρχάς ας παραδεχτούμε ότι καμία ταινία “Χαϊλάντερ”. Καμία όμως. Απόδειξη είναι το ότι τελικά ένωσαν τις δύο μυθολογίες και τελικά άφησαν τον Adrian Paul και το κοτσιδάκι του να μανατζάρει και το φιλμικό universe. Επίσης αυτή ήταν η φανταστική περίπτωση παλιάς τηλεοπτικής περιπέτειας που λίγο-λίγο άρχισε να έχει γαμάτο σύμπαν χαρακτήρων, πολλοί εκ των οποίων κατά καιρούς γίνονταν κακοί, αποκάλυπταν πλούσιο κοινό παρελθόν με τον Ντάνκαν Μακλάουντ κλπ. Είχαμε το “in the end there can be only one”, είχαμε τον Μύθος, τους Queen στην αρχή, τους κεραυνούς σε κάθε αποκεφαλισμό... Μη τα πολυλογούμε. Ήταν έπος.
21 Jump Street

Ας το παραδεχτούμε: Μας είχε κάνει όλους να προσποιθούμε για λίγο πως ήμασταν κι εμείς cool πράκτορες στο σχολείο. Όχι; Τι, εγώ μόνο;

ΟΚ, άβολο. Πάρτε έναν Brad Pitt λοιπόν από τότε που δε τον ήξερε ούτε η μάνα του!
Ο Ιππότης της Ασφάλτου

Εντάξει αλλά τώρα σας έχω: Στάνταρ όλοι είχαμε θελήσει το αμάξι μας να ήταν ο ΚΙΤΤ. Το αμάξι που μιλούσε και σκεφτόταν ήταν τόσο μεγάλος break-out χαρακτήρας των ‘80s που από ένα σημείο και μετά η σειρά άρχισε να βασίζεται κυρίως πάνω του για ιστορίες, δίνοντάς του αντίπαλα αυτοκίνητα.

Μαγικές στιγμές, κανένα “Transformers”.
Χαβάη 5-0

Εκτός του ότι διαθέτει το πιο αναγνωρίσιμο theme song όλων των εποχών (αυτό εξάλλου είναι αντικείμενο άλλου θέματος), μας άνοιξε τα μάτια με άλλο τρόπο. Μαϊάμι, χρώματα, θάλασσα, ήλιος, πολυπολιτισμικότητα, όλα τα καλά του θεού σε μια σειρά.
Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια

Γιατί ο Bruce Willis ως Ντέιβιντ σε αυτή τη σειρά ήταν η μεγαλύτερη τυπάρα που έχει υπάρξει ποτέ σε σειρά. Τέλος.
Οι Σκληροί του Μαϊάμι

Ήταν μια σειρά που ανέδυε αντρισμό και πάθος σε κάθε της στιγμή, τις σιωπές, τα βλέμματα, την ηλεκτρισμένη ενέργεια. Στο πέρασμα των χρόνων για κάποιο λόγο παρεξηγήθηκε από πολλούς, αλλά επιστρέψτε όποτε θέλετε, παραμένει φανταστική. Επίσης: Edward James Olmos!
Φονικό Μετάξι

Εντάξει, χαζομάρα, αλλά όποιος ισχυριστεί πως δεν είχε ρίξει ποτέ κανένα ξενύχτι για να πάρει μάτι, είναι θρασύς. Για ένα μικρό διάστημα ήταν ό,τι κοντινότερο σε τσόντα είχαμε.
Baywatch

Ύστερα φυσικά από το ΜΕΓΑΘΗΡΙΟ της κατηγορίας. Υπάρχουν επεισόδια από τα “Φιλαράκια” όπου ο Τζόι κι ο Τσάντλερ κάθονται και χαζεύουν επεισόδια σε επανάληψη στο απογευματινό τους άραγμα, και ας είμαστε ειλικρινείς. Ποιος δεν έχει κάνει το ίδιο; Ξανά και ξανά; “Τρέχα Πάμελα! Τρέχα σαν τον άνεμο!”

Πηγη