Bruce Springsteen - Wrecking Ball - Τρελό Γαϊδούρι

Γιατί ο Bruce Springsteen παραμένει το "αφεντικό" της καρδιάς μας (με το Wrecking Ball) και 9 ακόμη φρέσκες κυκλοφορίες που πρέπει οπωσδήποτε να έχεις υπόψην.

ο "Wrecking Ball" o Springsteen ξεμπερδεύει γρήγορα με το mainstream για να ασχοληθεί με αυτά που ο ίδιος και η Αμερική (και ο κόσμος όλος) θεωρούν πιο σημαντικό αποδεικνύοντας ότι είναι το αφεντικό της καρδιάς τους. Οι The New Law και οι The Men κάνουν δύο μεγαλειώδεις δίσκους σε δύο εντελώς διαφορετικά πεδία και η Μαντόνα παραμένει Μαντόνα. Α, και ότι άλλο πρέπει να έχεις ακούσεις για το μήνα Μάρτιο.

Bruce Springsteen - Wrecking Ball

8/10

Το αφεντικό επιστρέφει μετά από τρία χρόνια και δε θέλει να αφήσει κανένα παραπονεμένο. Ούτε το mainstream -στο οποίο, καλώς ή κακώς, ανήκει- ούτε τον εαυτό του. Για το πρώτο, η ακρόαση, λίγο πολύ, τελειώνει με το “We Take Care Of Our Own”. Ο νοών νοείτω και ο ήχος ο γνωστός επικός, ραδιοφιλικός, που μετα βίας ξεπερνάει το ένα ριφ στα πλήκτρα. Ακούγεται εξίσου καλά σε προεκλογικές συγκεντρώσεις Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών. Τα καλύτερα, όμως, έρχονται αμέσως μετά, με τις γνωστές folk, americana εμμονές, ειδικά στην απόδοση των φωνητικών (γιατί μουσικά θα βρεις από στοιχεία hip hop μέχρι επεξεργασμένα ηλεκτρονικά). Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αυτός είναι ένας δίσκος για την απώλεια του συνοδοιπόρου Clarence Clemons που γίνεται δίσκος για τις “απώλειες” της αμερικάνικης κοινωνίας από τις φούσκες, τους τραπεζίτες και το εύκολο χρήμα. Ο Bruce είναι ακόμα το “αφεντικό” της καρδιάς τους!

The New Law - The Fifty Year Storm

9/10

Ευτυχώς, η πανώλη του φουτουρισμού και οι κρίσεις αυπνίας που σου προκαλούν οι πολλές ώρες στον υπολογιστή δεν έχουν χτυπήσει ακόμα τους "The New Law". Γιατί αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ από τους Adam Straney και Justin Neff και, ναι μεν, είναι ηλεκτρονικό μέχρι το κόκκαλο, αλλά παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος σε απόλυτη αρμονία με οργανικούς ήχους από πνευστά και έγχορδα. Ούτε μανιοκατάθλιψη, ούτε τα ίδια και τα ίδια. Από εκεί και πέρα το “The Fifty Year Storm” θα σου θυμίσει πολλά, τα σύνθετα ηλεκτρονικά drums του DJ Shadow, τις μελωδίες τύπου Μορικόνε, τις ανατολίτικες κιθάρες των Thievery χτίζοντας παράλληλα μια πολύ προσωπική και κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Αν κάποιος προσπαθούσε να κάνει έναν downtempo δίσκο στο 2012 δεν θα μπορούσε να φέρει καλύτερο αποτέλεσμα.

Beach House - Bloom

8/10

Μπορείς να κάνεις θαύματα με ένα σετ πλήκτρα, μια κιθάρα, μερικά πεντάλ και ένα λάπτοπ για drums. Μπορείς να φτιάξεις τις πιο ονειρικές μελωδίες και τα πιο ατμοσφαρικά τραγούδια. Μπορείς να κάνεις ένα δίσκο που να είναι τόσο γλυκόπιοτος που δε θα θεωρηθεί ποτέ repeat των προηγούμενων. Αλλά χρειάζεσαι βοήθεια. Και η βοήθεια αυτή στη δεδομένη περίπτωση ακούει στο όνομα Chris Coady που στο παρελθόν (Yeah Yeah Yeahs, Blonde Redhead) έχει αποδειχθεί μανούλα στο να μπαλώνει τις τρύπες που δημιουργούνται από την έλλειψη πολυμελούς σχήματος. Όχι, δεν είναι μομφή για τους Beach House. Ο καθένας στο είδος του και οι Beach House στις μελωδίες και τους στίχους. Τη δουλειά τους την έχουν κάνει με το παραπάνω.

The Men - Open Your Heart

9/10

Οι The Men σε κάποιες παλιές και σε πολλές νέες περιπέτειες, ήτοι Kraut, Surf, Psych, Shoegaze. Πιο ώριμοι και πιο πολυδιάστατοι από τους The Men του “Leave Home”. Είπε κανείς ότι δεν έχουν το στομάχι να δοκιμάσουν κάτι παραπάνω από ένα homage στους Ramones. Μεγάλος δίσκος από μια (σύντομα) μεγάλη μπάντα!

The Magnetic Fields - Love at the Bottom of the Sea

7/10

Θες γιατί αυτός ο Stephin Merritt απολαμβάνει status ιδιοφυίας (παίζει, γράφει και τραγουδάει σχεδόν τα πάντα), θες γιατί από το 1991 που βρίσκονται στη δισκογραφία τους έχουν ξεφύγει ελάχιστα ιδιώματα με δεύτερο συνθετικό το “pop”, θες γιατί σε κάποιους θυμίζουν Joy Division, σε άλλους Kraftwerk και σε άλλους τη μορφή που ακούει στο όνομα Gary Numan, ο δίσκος αυτός κερδίζει ένα περίεργο ρεκόρ. Έχουν ασχοληθεί μαζί του περισσότεροι από όσους ασχολήθηκαν με το MDNA της Madonna. Και ας πρόκειται για 15 μουσικές ασκήσεις παρά για τελειωμένα τραγούδια! Ψιλοευχάριστα ακούγεται!

Madonna - MDNA

6/10

Η Madonna παραμένει ο εαυτός της. Απλά έως τετριμμένα πράγματα. Ένα γύρω από την εμπορική ηλεκτρονική ποπ με την οποία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Απλά είναι μια σαφώς καλύτερη Madonna από αυτή της τελευταίας δεκαετίας.