Τη δημιουργία προστατευόμενων περιοχών όπου η αλιεία θα είναι ελεγχόμενη ή και θα απαγορεύεται για συγκεκριμένες χρονικές περιόδους προτείνουν οι ψαράδες,
που βλέπουν συνεχώς τον πλούτο της θάλασσας να μειώνεται. Τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο, οι αλιείς έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, καθώς αρκετά είδη, όπως μελανούρια, αστακοί, σαργοί, πλέον δεν υπάρχουν, με αποτέλεσμα πολλοί αλιείς να αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Η ίδια εικόνα επικρατεί σχεδόν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η αλιεία καταλαμβάνει σημαντικό τμήμα της οικονομίας, γεγονός έχει φέρει το θέμα της δημιουργίας τέτοιου είδους καταφύγιων στην ατζέντα των συζητήσεων που διεξάγονται στις Βρυξέλλες εν όψει της μεταρρύθμισης της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ). Στο πλαίσιο αυτό, ο ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης διοργάνωσε στα τέλη Νοεμβρίου συνάντηση εργασίας με αλιείς από Ελλάδα και άλλες χώρες της Μεσογείου, ευρωβουλευτές και επιστήμονες, με σκοπό τη διαβούλευση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικτύου καταφυγίων αλιευμάτων, αλλά και για το κατά πόσο είναι αναγκαίο ένα τέτοιο μέτρο να ενταχθεί σαν δεσμευτική υποχρέωση για κράτη-μέλη στην καινούργια ΚΑλΠ.
Με την εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα οι ελληνικές θάλασσες όλο και περισσότεροι ψαράδες συμφωνούν στη δημιουργία καταφυγίων, καθώς βλέπουν πως οποιοδήποτε άλλο μέτρο για την προστασία του θαλάσσιου πλούτου δεν έχει αποδώσει. Σ’ αυτό μερίδιο ευθύνης δεν φέρνουν μόνο οι αρμόδιες υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για τον έλεγχο των παραβάσεων από μέρους των αλιέων, αλλά και οι ίδιοι οι επαγγελματίες που δεν κατάφεραν να προστατέψουν την πηγή που τους προσφέρει τα προς το ζην.
«Η θάλασσα έχει πεθάνει»
«Στην κατάσταση που έχει φτάσει σήμερα η θάλασσα τα καταφύγια είναι η μόνη λύση για να υπάρχουν ψάρια και ψαράδες. Οσοι καταλάβουν πόσο αναγκαία είναι η δημιουργία τέτοιων περιοχών, μόνο αυτοί θα μπορέσουν να υπάρχουν και στο μέλλον», αναφέρει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Παράκτιας Αλιείας Νοτίου Αιγαίου, Δημήτρης Ζάννες. «Η θάλασσα έχει πεθάνει κι αν δεν πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση θα έρθει και το δικό μας τέλος. Υπάρχουν παραδείγματα από το εξωτερικό, όπως στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο καταφύγιο, πολύ μικρό μεν αλλά με θαυματουργά αποτελέσματα. Εκεί οι ψαράδες, δουλεύοντας μόνο τέσσερις μέρες τον μήνα, έχουν 1.500 ευρώ εισόδημα. Κι όλα αυτά προστατεύοντας μια περιοχή όπου τα ψάρια μπορούν και αναπαράγονται και ό,τι αλιεύεται είναι πλήρως ελεγχόμενο», συμπληρώνει ο ίδιος.
Υπέρ της δημιουργίας καταφυγίων, με την προϋπόθεση να υπάρχει σωστή αστυνόμευση, τίθεται και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παράκτιας Αλιείας Ιονίων Νήσων Νεκτάριος Καββαδάς. «Σε κάθε νησί του Ιονίου θα μπορούσε άνετα να δημιουργηθεί ένα καταφύγιο όπου το ψάρεμα θα απαγορεύεται για κάποιους μήνες προκειμένου οι πληθυσμοί των ψαριών να μπορούν να ανακάμψουν. Αυτήν τη στιγμή ψάρια όπως σαγροί, μελανούρια, μπακαλιάροι και αστακοί δεν υπάρχουν στο Ιόνιο. Για να καταλάβετε τι συμβαίνει, υπάρχει περίπτωση συναδέλφου που έριξε 2,5 χιλιομέτρα δίχτυ και έβγαλε 2 κιλά ψάρια. Είμαστε σύμφωνοι με τη δημιουργία καταφυγίων, όμως το ζητούμενο είναι η προστασία τους, από τη στιγμή που το Λιμενικό είναι επί της ουσίας άχρηστο για τον έλεγχο της κατάστασης».
Μείωση
Από το 1995 έως το 2010, οι ποσότητες των ψαριών που αλιεύτηκαν από τους στόλους των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης μειώθηκε από 5,8 εκατομμύρια τόνους στον Ατλαντικό σε 3,7 εκατομμύρια τόνους, ενώ στη θάλασσα της Μεσογείου από 718.000 τόνους σε 450.000. Εαν η μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής γίνει δεκτή από τα κράτη-μέλη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναμένεται να έχει ως αποτέλεσμα τη βιώσιμη εκμετάλλευση του 80% των ιχθυοαποθεμάτων μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Παράλληλα εντός της δεκαετίας ενθαρρυντικά θα είναι και τα αποτελέσματα στους πληθυσμούς των ψαριών, που αναμένεται να αυξηθούν κατά 70% (15 εκατομμύρια τόνοι) και οι ποσότητες των αλιευμάτων θα αυξηθούν κατά 18% (588.000 τόνοι).
«Η δημιουργία ενός δικτύου προστατευόμενων αλιευτικών περιοχών είναι ένα ιδιαίτερα ωφέλιμο μέτρο, που φαίνεται να έχει πολύ θετικά αποτελέσματα ως προς προστασία των αλιευμάτων αλλά και την προστασία της βιοποικιλότητας εν γένει. Οι περιοχές αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως περιοχές αναπαραγωγής και διάχυσης των αλιευμάτων προς τον υπόλοιπο θαλάσσιο χώρο. Υπήρξε συναίνεση μεταξύ των συμμετεχόντων για τη σημασία των καταφυγίων αλιευμάτων ως μέτρο διαχείρισης και σκοπεύουμε να προχωρήσουμε με σχετική νομοθετική πρόταση στα πλαίσια της μεταρρύθμισης της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής», δήλωσε ο Κρ. Αρσένης.
Πηγή:
0 σχόλια: