Αναρωτιέμαι αν οι επιλογές του ερωτικού μας συντρόφου είναι τυχαίες ή αποδίδονται
σε βαθύτερα αίτια.
Τα κίνητρα των ερωτικών μας επιλογών είναι πολύπλοκα και συχνά διαφεύγουν της συνείδησής μας. Τόσο η προσωπικότητά μας που καθορίζει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, όσο και οι συγκυρίες της στιγμής αλλά και οι αναπαραστάσεις που μέσα μας κουβαλάμε ως προς τι είναι μία ικανοποιητική σχέση, είναι καθοριστικά.
Σε μια σχέση δεν συναντώνται μόνο δύο πρόσωπα, αλλά και το παρελθόν και οι ιστορίες της ζωής τους. Στην παιδική μας ηλικία οι γονείς μας λειτουργούν ως πρότυπα, είτε προς μίμηση είτε προς αποφυγή.
Τα πρότυπα όμως αποδεικνύονται καθοδόν εύθραυστα και ευάλωτα και η παντοδυναμία της γονεϊκής σχέσης δεν καταφέρνει συχνά να πείσει για της αυθεντικότητα και την αξία της. Το παιδί ως ενήλικας είτε θα αναπαράγει τη δυσλειτουργία αυτή, είτε θα καταφέρει να την υπερβεί.
Στην πρώτη περίπτωση κινδυνεύουμε να πέσουμε ξανά στις ίδιες παγίδες (μπορεί π.χ. να μεγαλώσαμε με έναν ψυχρό πατέρα και να επιλέγουμε ασυνείδητα ψυχρούς συντρόφους, διαιωνίζοντας έτσι μία παγιωμένη συναισθηματική στέρηση).
Στη δεύτερη περίπτωση, αποδεχόμαστε αυτό που μας συνέβη (η ψυχοθεραπεία εδώ βοηθά) και αρχίζουμε να προσπαθούμε συνειδητά να αποφύγουμε πρόσωπα και καταστάσεις που θα μας εγκαταλείψουν, θα μας κακοποιήσουν, θα μας στερήσουν συναισθηματικά, υπέρ ενός εσωτερικευμένου «καλού γονέα».
Ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι τόσο πολύπλοκος που είτε το θέλουμε είτε όχι, μια ερωτική σχέση σπάνια είναι τόσο αποκρυσταλλωμένη και διάφανη, ώστε τα κίνητρά μας να είναι απόλυτα ξεκάθαρα. Και αυτό είναι η όλη γοητεία του έρωτα.
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-Ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr
ΤΑ ΝΕΑ
0 σχόλια: