Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

Ολόκληρη η κοινωνία σε μια μηλιά και ένα αγόρι!

Μια ιστορία που μέσα από την παιδική απλότητα παρουσιάζει δυο ακραίες πλευρές της ανθρώπινης φύσης.Την ολοκληρωτική δοτικότητα και την δίψα για ζήτηση...

Ένα δίπολο όπου θύμα και θύτης γίνονται θύτης και θύμα...εκεί που δίνεις τα πάντα νιώθεις απόλυτη ευτυχία και ταυτόχρονα απόλυτο κενό και ξανά απόλυτη ευτυχία και μετά πάλι απόλυτο κενό .Και εκεί που παίρνεις τα πάντα συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις τίποτε...ταρακουνιέσαι, ξυπνάς για λίγο αλλά μόλις παίρνεις μια ανάσα ξαναπέφτεις στη λήθη.

Άραγε, που πρέπει να περιορίζουμε την αυθόρμητη δοτικότητά μας, ώστε να μη μας οδηγεί στο θάνατο του "εγώ μας" και αν πάλι περιοριστούμε μήπως πάλι δε θα αργοπεθαίνουμε αγωνιώντας να δώσουμε?...μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τη μηλιά.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για το κάθε αγόρι της σημερινής κοινωνίας. Αρχικά ακούσιος αποδέκτης,τελικά συνειδητός διεκδικητής. Ας προβληματιστούμε λοιπόν, εμείς οι μεγάλοι συνειδητά διαβάζοντας την αγωνία της μηλιάς και του αγοριού, ίσως είναι ο καθρέφτης μας
Πηγη:papasotiriou.gr