Η επιστροφή των αερόπλοιων

Νέος τύπος αεροστάτου φιλοδοξεί να κάνει ευκολότερη τη μεταφορά

ανθρώπων και φορτίων σε δυσπρόσιτους προορισμούς.

Η μεταφορά μεγάλων φορτίων αποτελούσε πάντα μία μεγάλη πρόκληση: η άσφαλτος και ο σιδηρόδρομος δεν μπορούν να φτάσουν παντού, και, ακόμα και ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο, πολλά ογκώδη τμήματα εξοπλισμού θα έπρεπε να μεταφερθούν σε κομμάτια, για να συναρμολογηθούν μετά τη μεταφορά τους.

Τα φορτία που μεταφέρονται αεροπορικά αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερους περιορισμούς λόγω μέτρων ασφαλείας, ενώ επίσης απαιτούνται και αεροδιάδρομοι. Υπάρχουν βεβαίως και τα ελικόπτερα βαρέων μεταφορών (όπως το Mil Mi-26 ή το Sikorsky S-64 Skycrane), τα οποία ξεπερνούν πολλές από αυτές τις δυσκολίες, ωστόσο τίθενται περιορισμοί στο φορτίο (20 και 9 τόννοι αντίστοιχα), ενώ η περιστροφή των ελίκων τους δημιουργεί κινδύνους όσον αφορά τη μεταχείριση των φορτίων κατά το ξεφόρτωμα.
Οπότε, είναι πολλοί αυτοί που αναζητούν νέους τρόπους μεταφορών- και σε κάποιες περιπτώσεις, κοιτούν στο παρελθόν για να «κάνουν τη διαφορά» : επί της προκειμένης, στις εποχές που στους αιθέρες κυριαρχούσαν τα αερόστατα- αερόπλοια.

Η αυστραλιανή Skylifter αναπτύσσει ένα αερόπλοιο το οποίο είναι ικανό να μεταφέρει φορτία μέχρι 150 τόννων σε αποστάσεις μέχρι 2.000 χιλιομέτρων, σε ταχύτητες που αγγίζουν τους 45 κόμβους (83 χιλιόμετρα ανά ώρα). Αυτό σημαίνει ότι το εν λόγω σκάφος όχι απλά μπορεί να μεταφέρει φορτία μεγαλύτερα από ότι τα αντίστοιχα «συμβατικά» μέσα, αλλά ακόμα και κτίρια, σε απομακρυσμένες περιοχές. Η εταιρεία οραματίζεται τη μεταφορά ολοκλήρων νοσοκομείων ή κέντρων αντιμετώπισης καταστροφών σε μακρινές περιοχές ή (σε άλλο μοτίβο) την κατασκευή πολυτελών ιπτάμενων κρουαζεριόπλοιων.
Όσον αφορά το σχήμα του τώρα, αντί για τα «κλασικά» σχήματα που έχουν συνδεθεί με τα αερόπλοια (σφαιρικά ή σε σχήμα πούρου), η Skylifter έχει επιλέξει το δισκοειδές. Αυτό σημαίνει ότι το σκάφος «δεν έχει κατεύθυνση» - με άλλα λόγια, δεν εξαρτάται τόσο από την κατεύθυνση που φυσά ο άνεμος (δεν υπάρχει κάποιου είδους «πλώρη» ή «πρύμνη» των οποίων η θέση πρέπει να ρυθμιστεί σε σχέση με την πνοή του ανέμου), κάτι που διευκολύνει τις διεργασίες φορτώματος- ξεφορτώματος. Επίσης, καθώς, εν αντιθέσει με τη σφαίρα, είναι επίπεδο, το αερόστατο (μπαλόνι) λειτουργεί λιγότερο σαν «πανί», κάτι που κάνει το χειρισμό του ευκολότερο. Ακόμη, το δισκοειδές μπαλόνι λειτουργεί και σαν «αλεξίπτωτο», κάνοντας την προσγείωσή του ευκολότερη.

Η άλλη καινοτομία της Skylifter είναι η χρήση προπελών Voith- Schneider αντί κλασικών ελίκων. Η προπέλα Voith-Schneider χρησιμοποιεί λεπίδες τύπου υδρολισθητήρα αντί για «συμβατικές» επίπεδες. Η επιτάχυνση της περιστροφής τους ισχυροποιεί την ώθηση, ενώ η μεταβολή της γωνίας κλίσης αλλάζει την κατεύθυνσή της- οπότε η προπέλα Voith- Schneider παρέχει ώθηση και κατεύθυνση την ίδια στιγμή. Η Skylifter σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει πολλές τέτοιες προπέλες για να ελέγξει την οριζόντια κίνηση του σκάφους, προσθέτοντας ένα σύστημα ελέγχου άντωσης για την κίνηση υψηλά- χαμηλά. Επίσης, η τοποθέτηση του θαλάμου ελέγχου ακριβώς κάτω από το αερόστατο, το κέντρο βάρους του σκάφους μετακινείται προς τα κάτω, κάτι που μειώνει την ανάγκη για παρουσία σταθεροποιητών.
Ήδη έχει κατασκευαστεί ένα δοκιμαστικό πρωτότυπο, ονόματι «Betty». Το σκάφος, μήκους (διάμετρος μπαλονιού) τριών μέτρων, μπορεί να μεταφέρει φορτία άνω του μισού κιλού. Το αμέσως μεγαλύτερο μοντέλο ( «Vikki» ) έχει μπαλόνι διαμέτρου 18 μέτρων, το οποίο ωστόσο δεν έχει πετάξει ακόμα, ενώ ετοιμάζονται τα «Nikki» (23 μέτρων) και «Lucy» (150 μέτρων).

Πηγή: kathimerini.gr με πληροφορίες από Economist