The Grey: Ένα αριστοτεχνικό θρίλερ

Η πρόσφατη στροφή του Λίαμ Νίσον στον κινηματογράφο δράσης συνεχίζεται στη νέα συνεργασία του με τον Τζο Κάρναχαν, το Grey.

Πρόκειται για ένα παλιομοδίτικο ανδροκρατούμενο θρίλερ όπου ο άνθρωπος δοκιμάζεται ακόμη μια φορά κόντρα σε μια ιδιαιτέρως άγρια εκδοχή της φύσης. Το “The Grey” διαθέτει όλα τα βασικά στοιχεία του είδους και δε χρειάζεται τίποτε παραπάνω, αφού καταφέρνει να σε καθηλώσει και να σε βάλει στη θέση των ηρώων του, χωρίς να παρουσιάζει καμία κραυγαλέα φιλοδοξία να σε λούσει με συμβολισμούς και αμφισημίες.

Η υπόθεση

Ο Τζον Ότγουεϊ είναι ένας σκληροτράχηλος άνθρωπος που κάνει μια σκληροτράχηλη δουλειά: Σκοτώνει λύκους για να προστατεύσει τους εργάτες μιας πετρελαϊκής εταιρείας σε μια μακρινή γωνιά του χιονισμένου αμερικάνικου βορρά. Το βράδυ πριν από ακόμη μια επιστροφή στον πολιτισμό ο πληρωμένος κυνηγός γίνεται παρ' ολίγον αυτόχειρας υπό το βάρος μιας σημαντικής απώλειας. Τελικά μπαίνει στο αεροπλάνο, το οποίο πέφτει στη μέση του πουθενά αφήνοντας τον Τζον και άλλους έξι άνδρες να επιβιώσουν κυριολεκτικά μέσα στο στόμα του λύκου...

Η κριτική

Αφήνοντας στην άκρη την πρότερη μεγαλομανία του και καλώντας τον Λίαμ Νίσον να ζωντανέψει έναν ήρωα σκοτεινό και παραιτημένο, ο οποίος, έχοντας μόλις φτάσει ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, πρέπει να διεκδικήσει ξανά το δικαίωμα στη ζωή για 'κείνον και για τους συμπτωματικούς συντρόφους του μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν αφήνει περιθώρια να ελπίζεις, ο Κάρναχαν δείχνει ότι προσαρμόζεται στο γενικότερο διαμορφούμενο κλίμα, αλλά και ότι ωριμάζει ως δημιουργός ταινιών δράσης. Χρησιμοποιώντας με φειδώ τα εκφραστικά του εργαλεία καταφέρνει να μας συστήσει γρήγορα και άριστα τον κεντρικό του ήρωα, αλλά και τους, αρχετυπικούς ομολογουμένως, δορυφόρους του, με τους οποίους θα προσπαθήσουν να σχηματίσουν τη δική τους αγέλη υπό την αδιαμφισβήτητη ηγεσία του Ότγουεϊ.

Αν και στο νέο τους περιβάλλον οι εργάτες καλούνται να γίνουν κομάντος, είναι απλώς άντρες που συμπεριφέρονται σαν άντρες, κρύβουν τους φόβους τους πίσω από λανθάνουσες συμπεριφορές και αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί ή σε ποιο βαθμό είναι αυτή αντιμετωπίσιμη. Ο Ότγουεϊ, φυσικός ηγέτης αυτής της διμοιρίας των παράταιρων, φοβισμένων ανθρώπων μοιάζει να ξέρει ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα απέναντι στον θέσει εχθρό του, τον εξαιρετικά σαρκοβόρο γκρι λύκο, ειδικά μέσα στο σπίτι του. Απ' ότι ξέρουμε ήδη, έχει σχεδόν παραιτηθεί και δεν τον νοιάζει πλέον αν θα πεθάνει. Ο κυνισμός του όμως μετατρέπεται σε προστατευτικότητα όταν πρέπει να οδηγήσει τους υπόλοιπους πίσω στις ζωές που εκείνοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι να εγκαταλείψουν.

Με όπλο του την εξαιρετική φωτογραφία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο κινηματογραφεί την κίνηση και την παρουσία των λύκων μέσα στο πλάνο, ο Κάρναχαν κάνει το χιονισμένο τοπίο να μοιάζει με κόλαση χωρίς έξοδο και χτίζει μια τέλεια ατμόσφαιρα θρίλερ για την αφήγησή του, όπου αφαιρώντας ένα ένα τα πιόνια του μας οδηγεί στην πιο φυσιολογική κατάληξη, την τελική αναμέτρηση ανθρώπου και κτήνους. Η τραχιά αισθητική, ο διάχυτος κυνισμός και η απογυμνωμένη από υπερβολές, αλλά και μακροσκελείς σκηνές, δράση συντελούν σε ένα αποτέλεσμα εξαιρετικά καθηλωτικό όσο και παλιομοδίτικο, που φέρνει σε κάτι από τη δεκαετία του '70 ή απ' τις αρχές του '80. Ο Λίαμ Νίσον είναι αναμενόμενα άψογος στον κεντρικό ρόλο, ενώ οι υπόλοιποι ταιριάζουν γάντι στους χαρακτήρες τους και δικαιώνουν την επιλογή τους.

Το “The Grey” είναι ένα εξαιρετικό θρίλερ και μια ανακουφιστική αλλαγή από τις μπουκωμένες σε εφέ και βλακώδεις πλοκές ταινίες που συνεχίζουν (και θα συνεχίζουν) να βγαίνουν με το σωρό. Δείτε την και αφήστε τις εκδρομές στο βουνό για πιο ηλιόλουστες περιόδους.