Όχι πως το να παρακολουθείς ποδόσφαιρο στην Αγγλία δεν είναι ήδη πλήγμα, αλλά το να πηγαίνεις γήπεδο στην Αμερική (όπου μπαίνει μέσα και ο παράγοντας show) είναι το τελειωτικό χτύπημα.
Ναι, σύμφωνοι, τα αθλήματα που βλέπουν εκεί είναι περίεργα (κατά σειρά δημοτικότητας: football, πολύ πίσω το μπέιζμπολ, ακόμα πιο πίσω το μπάσκετ, NASCAR, πολύ πιο πίσω χόκεϊ, και τα υπόλοιπα είναι απλά ιδιαιτερότητες για τους ψαγμένους), και έχουν κλέψει το ράγκμπι, και λένε το ποδόσφαιρο soccer. Εντάξει. Όμως μην κολλήσουμε σε ένα άθλημα, γιατί η λογική είναι ευρύτερη, και αφορά το πώς βλέπουν αυτά ακριβώς τα αθλήματα. Και μέσα, και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Είχαμε την μεγάλη τύχη να ζήσουμε από κοντά δύο τέτοια events, έναν αγώνα μπάσκετ (Knicks-Celtics στον ναό Madison Square Garden) και έναν NFL (με τις δύο ομάδες της Νέας Υόρκης να παλεύουν για την πρόκριση στα πλέι-οφ). Είδαμε: Μεγάλες μάχες, αγωνιώδη παιχνίδια, τρομερό θέαμα, φανταστική ατμόσφαιρα, απολαυστικές κόντρες μεταξύ των οπαδών. Δεν είδαμε: Ομάδες να παραιτούνται, κακό θέαμα, κέρματα στον αγωνιστικό χώρο, αστυνομικές δυνάμεις στις εξέδρες, βρισίδια οργανωμένων στους αντιπάλους, οργανωμένους. Ναι, αυτή η ‘μαγευτική’ εμπειρία του να βρίζει όλο το γήπεδο εν χορώ τη μανούλα του αντιπάλου; Ναι, ας πούμε απλά ότι αυτό δε μας έλειψε όταν είδαμε αγώνες σε αμερικάνικο γήπεδο. Αλλά δεν ήταν ο μόνος λόγος για τον οποίον αυτή η εμπειρία μας έκανε να κοιτάμε το περήφανο διαρκείας μας σαν αποπαίδι.Τα παιχνίδια ως show
Η εμπειρία του να πηγαίνεις στο γήπεδο ξεπερνά τόσο πολύ την απλή διαδικασία του παιχνιδιού. Από τα βιντεάκια που παίζουν στις μεγάλες οθόνες μέχρι τον τρόπο της παρουσίασης των παιχτών, τα πάντα σε κάνουν να νιώθεις πως παρακολουθείς μια ιστορία που εξελίσσεται - και είσαι μέρος της. Εξάλλου, ο τρόπος με τον οποίον ο εκφωνητής και τα διασκεδαστικά εφέ (όπως και οι μουσικές επιλογές) βάζουν τους θεατές μέσα στο ματς, κάνει το παιχνίδι να μοιάζει με αυτό ακριβώς: Ένα παιχνίδι. Δεν αισθάνεσαι τον ψυχαναγκασμό του “ήρθα εδώ για να δω την ομάδα ΜΟΥ να ξεφτιλίζει τον εχθρό”, είσαι εκεί γιατί περνάς ωραία και παρακολουθείς από κοντά ένα άθλημα που αγαπάς. Πας στο γήπεδο λίγο πιο νωρίς, έχεις πράγματα να κάνεις, διασκεδάζεις, πας σπίτι σου. Κι αν νικήσεις; Τόσο το καλύτερο.
Οι εγκαταστάσεις
Αν πας στο MSG δε θες να ξαναδείς μπάσκετ αλλού, αλλά αυτό έχει να κάνει και με την ιστορία του σταδίου και με την τοποθεσία του, και με πολλά πράγματα. Ας πούμε λοιπόν για το άλλο γήπεδο που πήγαμε, το MetLife Stadium στους βάλτυος των Meadowlands, γήπεδο-φρεσκαδούρα. Είναι τεράστιο αλλά με ένα μαγικό τρόπο βλέπεις από οπουδήποτε κάτσεις, όσο ψηλά κι αν είναι. Είναι φυσικά γεμάτο (πάντα, σε όλα τα παιχνίδια της σεζόν), είναι σε άψογη κατάσταση, και είναι πανέμορφο. Πώς να μη θες να να πηγαίνεις γήπεδο κάθε φορά που παίζει η ομάδα σου εντός έδρας;
Το υγιές κοινό
Χρειάζεται καν να αναπτυχθεί αυτό; Η αρρωστημένη νοοτροπία με τους οργανωμένους είναι κάτι που ούτως άλλως δηλητηριάζει κάθε τι όμορφο στον αθλητισμό. Εδώ βγαίνουν μαχαίρια επειδή ο άλλος έχει ύμνο μιας ομάδας στο κινητό του. Αρρώστια. Αηδία. Πρόσεξε: Κάφροι υπάρχουν παντού, και υπήρχαν πάντα. (Και θα υπάρχουν πάντα.) Ανεγκέφαλα σχόλια πάντα θα γίνονται, και οπαδοί-συμμορίτες πάντα θα υπάρχουν. Αλλά όχι στο γήπεδο, όχι την ώρα του αγώνα. (Εκτός από το χόκεϊ, άλλη φάση εκεί.) Οι Αμερικάνοι έχουν ιδρώσει για να κάνουν το γήπεδο έναν λίγο-πολύ οικογενειακό χώρο. Όπου θα πας να δεις τοπικό ντέρμπι ζωής και θανάτου και θα κάθεσαι δίπλα σε μικτές παρέες οπαδών. Ξέρεις τι είναι να να πανηγυρίζεις για κρίσιμους πόντους του φιλοξενούμενου ανάμεσα σε οπαδούς του γηπεδούχου και να μη φοβάσαι;
Το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται σε δυο ομάδες
Καμιά φορά ματώνουμε να βρούμε κάτι ενδιαφέρον να πούμε, γιατί ασχολούμαστε διαρκώς με τις ίδιες δύο ή τρεις ομάδες. Μπορείς να φανταστείς ένα ΝΒΑ όπου η συζήτηση από την αρχή ως το τέλος της χρονιάς αφορά τους Lakers και τους Celtics και τέλος; Πουθενά οι ηρωισμοί του Carmelo, η ταχύτητα των Thunder, οι λόμπες των Clippers, οι villains Miami Heat, η αναγέννηση των 76ers, οι γερόλυκοι πρωταθλητές Mavericks. Ιστορίες υπάρχουν παντού, κι ένα πρωτάθλημα δεν είναι μόνο δύο ομάδες. Το οποίο μας οδηγεί στο ότι...
Προωθούνται οι συνθήκες για ανάπτυξη πολλών ομάδων
Κάτι το salary cap, κάτι το draft, κάτι το ότι δεν υπάρχουν παράγκες, βλέπεις να κάνουν πρωταθλητισμό επί ρεαλιστικής βάσης ένα σωρό ομάδες. Ξέρεις τι θα απολάμβανα ακόμα περισσότερο από τα 794 συνεχόμενα πρωταθλήματα μπάσκετ του Παναθηναϊκού; Να έχει πάρει ένα από αυτά το Μαρούσι όταν είχε την πολύ καλή ομάδα. Και να είχε πάρει ο Άρης γιατί είναι πάντα ανταγωνιστικός. Και φυσικά να είχε πάρει και ο Ολυμπιακός. Ένα. Δύο. Πέντε, όσα. Δεν καταλαβαίνω πώς δεν το βλέπουν αυτό οι φίλαθλοι όλων των ομάδων. Δηλαδή εσείς δε βαριέστε; Στο NFL τα τελευταία 3 χρόνια, έχουν φτάσει στους τελικούς περιφέρειας 11 διαφορετικές ομάδες. Έντεκα! Έχουν κερδίσει το πρωτάθλημα 8 διαφορετικές ομάδες τα τελευταία 8 χρόνια. Έχει πληγωθεί το άθλημα σε δημοτικότητα; Το αντίθετο. Δεν έχει τους δικούς του θρύλους; Φυσικά και έχει. Όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό και τίποτα πιο υγιές, από το να ξεκινάει μια χρονιά και να πιστεύεις, στην πρεμιέρα, πηγαίνοντας στο γήπεδο, πως η ομάδα σου (που πέρσι είχε περισσότερες ήττες από ό,τι νίκες) μπορεί φέτος, γιατί όχι, να φτάσει ακόμα και στο Super Bowl.
Η νοοτροπία του ενός παιχνιδιού
Όταν λειτουργείς με το παραπάνω σκεπτικό, αλλάζει και ο τρόπος που ζεις το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Πριν 3 μέρες οι Miami Heat που θεωρούνται από πολλούς ως το απόλυτο φαβορί για το φετινό πρωτάθλημα, ηττήθηκαν από τους Golden State Warriors, μια ομάδα με ρεκόρ 4-8. Δεν γκρεμίστηκε το σύμπαν. Ούτε όταν έχασαν και την επόμενη μέρα. Ούτε όταν έχασαν και τη μεθεπόμενη. (Αν και το απόλαυσα, να τα λέμε αυτά.) Συμβαίνει. Εδώ είναι προφανές τι θα γινόταν. Καχυποψία για στημένα στην πρώτη ήττα, λαϊκά δικαστήρια στη δεύτερη, απόλυση προπονητή στην τρίτη. Όμως σκέψου, είναι μες στα όμορφα του αθλήματος: Πας να δεις ένα παιχνίδι, όχι επειδή δεδομένα απαιτείς τη νίκη, αλλά γιατί σου αρέσει το παιχνίδι. Όταν ξεκινάει ο αγώνας, κάθε αποτέλεσμα είναι πιθανό, και άρα λογικό. Ακόμα και το να χάσουν οι Heat από τους Warriors. Πηγή:oneman.gr
0 σχόλια: