Είναι νόμος της φύσης ότι θα χάσεις πολλά κατά την πορεία της ζωής σου. Άνθρωποι θα φύγουν, άνθρωποι θα «φύγουν», από ανθρώπους θα απομακρυνθείς. Και αυτά δεν ισχύουν μόνο για ανθρώπους αλλά για ζώα, για πράγματα, για μέρη. Τα χρόνια περνούν, οι συνθήκες αλλάζουν, τα θέλω διαφοροποιούνται, οι ανάγκες μεταβάλλονται.
Την Παρασκευή που μας πέρασε ο Γιώργος Παπαδάκης έκανε την τελευταία του εκπομπή. Τα προηγούμενα χρόνια ήταν λίγο σαν τους Πυξ Λαξ, όλο «τελευταία συναυλία» και όλο επέστρεφαν! Τώρα όμως το ανακοίνωσε επίσημα, έκλεισε και ο κύκλος της εκπομπής μετά από 30 και πλέον χρόνια και γενικά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο. Τον Παπαδάκη δεν τον συμπαθούν πολύ και πολλοί. Δεν έχει καμία σημασία, δεν τον νοιάζει και καλά κάνει. Δεν μπορείς όμως να μην αναγνωρίσεις το πόσο άλλαξε την τηλεόραση και το πόση εμπειρία έχει στο αντικείμενο. Στο κλείσιμο λοιπόν είπε ότι πολλοί μπορεί να διαφωνούσαν με τις απόψεις τους αλλά δεν τις αλλάζει, είναι δικές του.
Και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Στον επίλογο, στο συμπέρασμα, να ξέρεις ότι είσαι αληθινός στον εαυτό σου, δεν αλλάζεις τίποτα, είσαι ευχαριστημένος με αυτό που βλέπεις και αυτό που θυμάσαι.
Φιλοσοφικές αναζητήσεις αρχές της εβδομάδας, με καύσωνα, ε;
Και όμως, πάντα το καλοκαίρι είναι μια χρονική περίοδος που σημαίνει ένα «κλείσιμο» για κάποιους, ειδικά για όσους είμαστε στην εκπαίδευση. Για εμάς τώρα είμαστε στον «Δεκέμβριο» και οδεύουμε ολοταχώς προς τη νέα χρονιά, που είναι τον Σεπτέμβριο.
Αν κάτσω να το σκεφτώ, τέτοια εποχή πάντα είχα «αποφάσεις» να πάρω. Για νέες δουλειές, νέες συνεργασίες, πώς θα κινηθώ και τι θα κάνω από Σεπτέμβριο. Ο Σεπτέμβριος ακούγεται τόσο μακριά αλλά πιστέψτε με, είναι ΤΟΣΟ κοντά. Ακόμα και από τα πιο μικρά μας χρόνια, τέτοια εποχή αποφασίζαμε, πχ. τι σχολές θα δηλώσουμε στο μηχανογραφικό, και αν δεν είναι αυτή μια τρομερά σημαντική απόφαση δεν ξέρω ποια θα ήταν. 23 χρόνια πριν έκανα το μηχανογραφικό και ξέρω, νιώθω, βλέπω ότι είχα κάνει καλή επιλογή και αυτό δεν το αλλάζει τίποτα. Κανένα σχόλιο, καμία προτροπή, καμία ειρωνεία. Ήταν και είναι σωστή επιλογή και είμαι ευχαριστημένη με αυτήν, ο εαυτός μου νιώθει καλά όταν ανατρέχει σε αυτήν.
Τίποτα σε αυτήν τη ζωή είναι μόνιμο 100%. Μόνο ο εαυτός μας. Όλα γύρω μας είναι περαστικά, κάποια στον χρόνο που πρέπει, κάποια άλλα νωρίτερα και απροσδόκητα. Όμως, όταν το κεφάλι πέφτει στο μαξιλάρι και κλείνει το φως, τότε μένουμε απλά με τον εαυτό μας και πρέπει να είμαστε εντάξει με αυτόν.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί στα lock down «τρελάθηκε» τόσος κόσμος (όχι κυριολεκτικά προφανώς!); Γιατί αναγκάστηκαν και σταμάτησαν κάποια πράγματα, κατέβασαν ρυθμό και ξαφνικά απέκτησαν χρόνο να «σκεφτούν» και να ζήσουν με τις επιλογές τους.
Νομίζω ότι το έχω ξαναπιάσει αυτό το θέμα. Το έχω πιάσει και με το να πηγαίνεις μόνος σου σινεμά, για φαγητό, ταξίδια. Δεν είναι τεράστιο «φλεξ» να περνάς καλά με σένα; Να μη σε απασχολεί να έχεις κάποιον να μιλάς συνέχεια, να μη σε καίει να πρέπει να γεμίσεις κάτι πιθανό λεπτό της ημέρας; Για εμένα είναι και θα το κρατήσω με νύχια και με δόντια.
Επαναλαμβάνω. Όλα είναι περαστικά σε αυτήν τη ζωή παιδιά. Το μόνο που έχουμε σιγουράκι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Πρέπει να μας προσέχουμε, να ακούμε τι λέει το σώμα μας, η ψυχή μας, η καρδιά μας. Πρέπει να επιλέγουμε αυτό που θέλουμε. Μπορεί για κάποιους να μην είναι σωστό, όλοι έχουν άποψη για τα πάντα έτσι και αλλιώς. Σημασία έχει τι είναι για εμάς σωστό, και αυτό πρέπει να κοιτάμε, με μόνο αστερίσκο το να μην κάνουμε κακό σε άλλους. Όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε.
Και όταν τελικά κοιτάξουμε πίσω, να θυμόμαστε μόνο με χαμόγελο.
0 σχόλια: