Η μουσική είναι μια ροή εποχών, συνηθειών, μόδας και νέων δεδομένων. Η προσαρμογή δεν είναι πάντα σωστή. Ιδίως για 6 Έλληνες τραγουδιστές.
Η μουσική περνάει τις εποχές της και τα τελευταία 4-5 χρόνια ζούμε μια περίεργη κατάσταση σε επίπεδο παραγωγής, μιας και έχει βγει στην επιφάνεια μια πραγματικότητα που είναι απίστευτα εφήμερη, χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Είναι η μουσική της υπεραπλούστευσης, της υπερπαραγωγής, της ταχείας κατανάλωσης. Θα περίμενε κανείς οι παλαιότεροι, που έζησαν σε μια εποχή πιο στέρεη, να εξακολουθήσουν να στηρίζουν όσα έμαθαν το κοινό τους. Μπορούμε να βρούμε τουλάχιστον 6 Έλληνες τραγουδιστές που υποτάχθηκαν στο νεωτερισμό και ηττήθηκαν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής είναι ότι δεν ζει με δίσκους, αλλά με single. Με τον δίσκο ήξερες ότι έχει 12 τραγούδια, οπότε θα ακούσεις στο ραδιόφωνο 3-4, κάποιο δεν θα σου αρέσει, κάποιο θα σου αρέσει πολύ. Με το single είναι δεδομένο ότι είτε είναι ωραίο το τραγούδι είτε όχι, η διαρκής επανάληψη του θα το κάνει τόσο αδιάφορο ως και εκνευριστικό. Ο μόνος που βγάζει μαζεμένα τραγούδια είναι ο Οικονομόπουλος. Οι 6 Έλληνες τραγουδιστές και τραγουδίστριες έπεσαν σε αυτή τη λούπα.
1. Αντώνης Ρέμος: Εδώ και ένα χρόνο ακούγεται συνέχεια το Λένε. Παντού. Σε κάθε ελληνικό ραδιόφωνο. Φαντάσου 365 μέρες όπου ακούγεται 3 φορές την ημέρα σε 4 ελληνικούς σταθμούς. Θα το ακούσεις και μια φορά σε κάποιο μπαρ. Θα το ακούσεις και στην τηλεόραση άλλη μία. Ας βάλουμε ένα πλαφόν στις 10 φορές. Και να πεις ότι έχει βγάλει κανένα άλλο τραγούδι τελευταία...Μπα. Μόνο Λένε. Γενικά τελευταία καλή φουρνιά του ήταν το 2011.
2. Δέσποινα Βανδή: Δεν ξέρω τι επιτυχία μπορεί να έχει στα μαγαζιά που τραγουδάει, αλλά τραγούδια όπως Κάνε Κάτι, Όλα Αλλάζουν, Χάνω Εσένα και το τελευταίο το Για Κακή Μου Τύχη είναι σαν το στομαχόπονο. Με μια σοδίτσα περνάνε.
3. Έλενα Παπαρίζου: Μιλάμε για μια φωνή πολύ καλή, που ακόμα όμως την προσφωνούν ως My Number One. Μήπως έχετε δει κάτι αξιοσημείωτο από εκείνη εδώ και μια δεκαετία; Ειδικά αυτό το κομμάτι το Άγγελοι Κλαίνε που φτιάχτηκε με στίχους τους τίτλους από άλλα τραγούδια της ήταν τόσο κακό και δίχως νόημα
4. Νατάσα Θεοδωρίδου: Ελάχιστα τραγούδια της μπορώ να αντέξω. Αλλά τουλάχιστον μέχρι την Κόκκινη Γραμμή είχε κάτι να δώσει. Από κει και μετά είναι μόνο κλαψοτράγουδα με ίδιο ακριβώς στυλ.
5. Χαρούλα Αλεξίου: Στην προσπάθεια της να κάνει την μεταπήδηση από το λαϊκό τραγούδι που υπηρετούσε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας της, στο «έντεχνο» άλλαξε και το σημάδι της. Ο δίσκος της που κυκλοφόρησε πέρσι είναι γεμάτος με τα συναισθήματα μιας γυναίκας που ζει τη μοναξιά, αλλά δεν είναι καν στα 30 καλύτερα τραγούδια που έχει πει.
6. Νότης Σφακιανάκης: Μπορεί η μνήμη μου να ασθενεί, αλλά όσο κι αν το έψαξα ή προσπάθησα να θυμηθώ, τα κλασσικά λαϊκά του κομμάτια που του έδωσαν μουσική υπόσταση δεν υπάρχουν πουθενά στο ρεπερτόριο του. Τα Τσιγγανάκι, Κάνε Μια Έξοδο Μεγάλη και Όταν Σε Χάσω-Αν σε Χάσω-ούτε ξέρω πως το λένε, δεν είναι ούτε για μετά από μισό μπουκάλι ουίσκι μετά από βαρβάτο χωρισμό.
0 σχόλια: