"Προσοχή στις απομιμήσεις! Μόνο ο δημιουργός της ξυλορακέττας θαλάσσης "ΤΟ ΑΓΟΡΙ" έχει τη δυνατότητα να σας προσφέρει πολλά σχέδια και διαφορετικά βάρη.
Επίσης ο ίδιος παραδίδει μαθήματα μοντέρνας ρακέτας στη πλαζ Αστέρια Γλυφάδας" ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΕΡΕΝΤΙΝΟΣ"…… γράφει η μικρή ταμπέλα, στο μικρό εργαστήρι πίσω από την Πάντειο, απομεινάρι μιας άλλης εποχής, ενώ την ίδια ώρα η ιδιοκτήτρια Μαρία Παπαναστασίου μας δείχνει την ευχαριστήρια επιστολή του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου για το δώρο που κάποτε του χάρισε, ένα ζευγάρι ρακέτες "Αγόρι", πραγματικό "κόσμημα", όπως ο ίδιος τις περιγράφει.
Βέβαια η ιστορία της διάσημης ρακέτας, που μετράει 56 χρόνια δεν αρχίζει κάπως έτσι. Έτσι μάλλον συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπαίνουν στο σπορ δυναμικά και με αγάπη κι όσο οι εμπνευστές της ρακέτας θα ψάχνονται να βρουν τον τρόπο να κατεβάσουν το βάρος της, να την ελαφρύνουν και να βελτιώσουν τη λαβή της, χωρίς να χάσει τη λειτουργικότητά της.
"Το αγόρι" που είναι συνώνυμο του ελληνικού καλοκαιριού, ξεκίνησε το 1958 από ένα άλλο 25χρονο αγόρι, τον Δημήτρη Φερεντίνο που ασχολείτο με ξυλουργικές εργασίες. Ο ίδιος, κάποια στιγμή είδε δύο ανθρώπους στη παραλία του Άγιου Κοσμά, που έπαιζαν ρακέτες και ένιωσε το μεγάλο "κλικ". Γύρισε στο ξυλουργείο, έφτιαξε δύο ρακέτες, πήρε κι έναν φίλο του και κατέβηκαν στη θάλασσα να παίξουν. Του άρεσε πολύ και έτσι συνέχισε να κατασκευάζει ρακέτες. Στην πορεία είδε ότι είναι λίγο βαριές, λίγο μακριές οι λαβές και μπήκε στη διαδικασία να δει πώς θα τις βελτιώσει, έτσι ώστε να έχουν καλή τεχνική και στο παιχνίδι. Του πήρε βέβαια καμιά δεκαριά χρόνια να τις τελειοποιήσει", εξηγεί η κα Παπαναστασίου.
Βέβαια το σπορ το έφεραν οι Έλληνες από την Αίγυπτο το 1951, όταν τους έδιωξε ο Νάσερ, και γι' αυτό οι πρώτες ρακέτες είναι απομίμηση του τένις.
Ο Δημήτρης Φερεντίνος συνέχισε να κατασκευάζει ρακέτες μέσα στο υπόγειο εργαστήριο της οδού Γεωργίου Ολυμπίου στο Κουκάκι, όπου παρέμεινε εκεί μέχρι το 1969, χωρίς να έχει σκεφτεί να τις εμπορευτεί.
Αγαπούσε το σπορ και η μοναδική σκέψη του μετά τη δουλειά ήταν να κατέβει στην παραλία να παίξει. "Ο Δημήτρης ήταν ο καλύτερος παίκτης και ζούσε τη ζωή του στο δικό του ρυθμό. Για να τον βρεις να αγοράσεις μια ρακέτα υπήρχε πιθανότητα να τον ψάχνεις όλο το καλοκαίρι. Έφτιαχνε όσες ρακέτες ήθελε και όποτε ήθελε.
Ήταν δε, πολύ όμορφος σαν αρχαίος Θεός, ευαίσθητος και πολυτάλαντος άνθρωπος, έγραφε ποιήματα, σπούδαζε κλασική κιθάρα. Ήταν ένα χάρμα οφθαλμών, ένα αντικειμενικά ωραίο αγόρι, εξ ου και το "αγόρι", το λογότυπο που είχε καθιερώσει. Όταν κατέβαινε στις παραλίες, σε ηλικία 22 - 23 ετών, κουβαλούσε πάντα μαζί του και μια τσάντα με ρακέτες, είτε για να δώσει σε άλλους να παίξουν, είτε για να τις πουλήσει.
Τότε δεν ήξεραν το όνομά του και του έλεγαν " αγόρι έλα από εδώ" και αγόρι ο ένας, αγόρι ο άλλος, του έμεινε", συμπληρώνει η σημερινή ιδιοκτήτρια και σύντροφος του.
Η ίδια τον γνώρισε κατά τη διάρκεια μιας ορειβατικής εξόρμησης τη δεκαετία του '70 και τον ερωτεύτηκε τρελά. Έζησε μαζί του μόνο δώδεκα χρόνια, γιατί το 1989, ο αγαπημένος της Δημήτρης, έφυγε από τη ζωή εντελώς ξαφνικά από καρδιά σε ηλικία μόνο 55 ετών. Από εκείνη τη στιγμή η Μαρία Παπαναστασίου, που κι αυτή έχει πάθος με τη ρακέτα, αφιέρωσε τη ζωή της στη συνέχιση του έργου του συντρόφου της κι έγινε το κορίτσι πίσω από το "Αγόρι".
Όταν ανέλαβε εκείνη, όχι μόνο γέμισε την Ελλάδα ρακέτες, αλλά απέκτησε φανατικούς οπαδούς, δημιούργησε ρεύμα και απογείωσε την επιχείρηση, με μοναδικά εφόδια την αγάπη της για το αντικείμενο, την πολλή δουλειά και τη συνέπεια. Και όλα αυτά χωρίς να αλλάξει τίποτε από τον παραδοσιακό χειροποίητο τρόπο κατασκευής τους.
Το μόνο που αγόρασε η ιδιοκτήτρια ήταν κάποια μηχανήματα κοπής του περιγράμματος του ξύλου, τα οποία δούλευε ώρες ατελείωτες μόνη της.
Βαριές και ελαφριές
Η διάσημη ρακέτα σήμερα εξακολουθεί να κατασκευάζεται από σουηδικό ξύλο στο εσωτερικό και από κόντρα πλακέ θαλάσσης στο εξωτερικό. Η μεγαλύτερη καινοτομία και μυστικό της επιτυχίας της , όμως είναι η τοποθέτηση κενών αέρος ανάμεσα στα δύο στρώματα που την περιβάλλουν και η κατασκευή μοντέλων σε διάφορα βάρη ανάλογα με το εάν ο παίκτης είναι αρχάριος ή έμπειρος. Αυτή τη στιγμή στην αγορά βγαίνουν τέσσερα μοντέλα σε έντεκα διαφορετικά βάρη(από 350-500 γραμμ.). «Τη βαριά ρακέτα θα την πάρει ένας αρχάριος να παίξει, καθώς σπρώχνει την μπάλα εύκολα.
Όταν μάθει, θα κατεβαίνει και σε βάρος», εξηγεί η κ. Παπαναστασίου.
Η οικογενειακή επιχείρηση που κατασκευάζει το"Αγόρι" με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το 1994 βρίσκεται σταθερά πίσω από το Πάντειο στην οδό Φραγκούδη 26, μέσα σε έναν χώρο γεμάτο από αναμνήσεις και ενθύμια, που κρέμονται στους τοίχους, όπως οι πρώτες ρακέτες που φτιάχτηκαν, αλλά και οι πιο εξελιγμένες, ενώ δε λείπουν παλιές φωτογραφίες και κυρίως μία μεγάλη φωτογραφία από το πρώτο και μοναδικό «αγόρι», τον Φερεντίνο.
Οι συγκεκριμένες ρακέτες έχουν καταφέρει να παραμένουν μοναδικές στο είδος τους παγκοσμίως. Κατά καιρούς, πολλοί δοκίμασαν να τις αντιγράψουν, ενώ άλλοι πάλι επιχείρησαν να εξαγοράσουν εξ' ολοκλήρου την επιχείρηση.
Οι μεν δεν έγιναν ποτέ "Αγόρια", οι δε, ποτέ δεν τα κατάφεραν. "Δεν φοβήθηκα ποτέ τον ανταγωνισμό και για να είμαι πιο σαφής δεν έχω επίσημο ανταγωνιστή. Μάλιστα φέτος έβγαλα πιλοτικά μια οικονομική ρακέτα στα 12 ευρώ που πήγε ανέλπιστα καλά. Οι πωλήσεις έφτασαν τις 8.000 και κατάφερα να πετάξω έξω όλες τις κινέζικες", λέει χαρακτηριστικά η ιδιοκτήτρια.
Σήμερα η παραγωγή της μικρής αυτής βιοτεχνίας φτάνει τα 20.000-22.000 τεμάχια το χρόνο και η φήμη της εξαπλώνεται εκτός συνόρων.
Η εταιρεία εξάγει σε Αμερική, Κύπρο, Αίγυπτο και Βουλγαρία, ενώ το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αυξημένη ζήτηση από τον Λίβανο και το Ισραήλ, όπου πρόσφατα δρομολογήθηκαν παραγγελίες που τελικά "σκόνταψαν" στις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή. Αξιοσημείωτο είναι δε το γεγονός ότι ενώ οι ρακέτες δεν θεωρούνται είδος πρώτης ανάγκης, εντούτοις δεν λείπουν σχεδόν από κανένα σακίδιο θαλάσσης. Μάλιστα, εν μέσω κρίσης η επιχείρηση σημείωσε αύξηση των πωλήσεων και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό για το μέλλον της .
Ήδη από τις αρχές του Σεπτέμβρη αναμένεται να ξεκινήσει η παραγωγή του επόμενου καλοκαιριού για να προλάβουν οι τέσσερις τεχνίτες που εργάζονται εκεί τις παραγγελίες για τα περίπου 600 καταστήματα όλης της επικράτειας.
Το 2006 με πρωτοβουλία της Μαρίας Παπαναστασίου ιδρύθηκε και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αντισφαίρισης Ξυλορακέτας με στόχο την αναγνώριση της ξυλορακέτας ως άθλημα έστω και μέσα στους κόλπους της ομοσπονδίας τένις (ΕΦΟΑ).
Το όνειρό της ίδιας είναι να γίνει η ξυλορακέτα άθλημα και όχι απλό σπορ και χαίρεται που αυτή τη στιγμή αυξάνονται οι σύλλογοι και τα μέλη τους που δραστηριοποιούνται σχετικά με την ανάπτυξη του αθλήματος. Για τη Μαρία Παπαναστασίου όμως, η ρακέτα, εκτός από μεράκι και αγάπη είναι και μέσο ψυχοθεραπείας. "Ονομάζουμε το σημείο που παίζουμε ρακέτες με τη παρέα μου "Ψυχοθεραπευτήριο" και τις συστήνουμε ως το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο στη κατάθλιψη.
Όταν παίζεις τα ξεχνάς όλα, και χρέη και εφορία και επιταγές και το μόνο που σε νοιάζει είναι να μη σου πέσει το μπαλάκι κάτω.
Επώνυμοι και ανώνυμοι γίνονται συμπαίκτες, συναγωνίζονται και συνεργάζονται κάνοντας το χόμπι τους τρόπο ζωής. Όπως κι αν το δει κανείς, η ξυλορακέτα δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, είναι ευκαιρία για συνάντηση και γιορτή, για εξωστρέφεια, όπως λένε και οι Πολιτικοί.
Έχει ένταση, είναι κουραστικό, αλλά είναι ένα σπορ σεβασμού και όχι ανταγωνιστικότητας για αυτό και αποδίδει και για αυτό παροτρύνουμε τον κόσμο να βγει έξω να παίξει", συμπληρώνει η κ. Παπαναστασίου. Την ίδια ώρα ένας πελάτης-παίκτης μπαίνει στο χώρο της και ζητά τις συμβουλές της για να βελτιώσει την άμυνά του στο ρεβέρ.
Η ίδια του προτείνει να δοκιμάσει μια ελαφρύτερη ρακέτα και να κρατάει σταθερό το κοντρόλ στη λαβή. Μιλάνε αρκετή ώρα και αντιλαμβανόμαστε πως όσοι παίζουν ρακέτες έχουν το δικό τους κώδικα επικοινωνίας και φυσικά τη δική τους ζυγισμένη στα χέρια τους ρακέτα.
Βλέπω τον κόσμο που μπαίνει στο κατάστημα και αγοράζει ρακέτες με πάθος. Άλλοι δωρίζουν στην ιδιοκτήτρια "κληροδοτήματα" ρακέτες "Αγόρι" που έχουν αντέξει 30-40 χρόνια και τις αντικαθιστούν με νέες και χαίρομαι. "Βλέπεις τώρα από πού αντλούμε δύναμη;" , μας λέει η ιδιοκτήτρια και συνεχίζει: "Αυτή είναι η δύναμή μας".
Συμφωνούμε. Δύναμή της είναι ένα "Αγόρι" που το μόνο που χρειάζεται είναι να γυρίζει στεγνό στο σπίτι του και που έχει βάλει στοίχημα να κατακλύσει όλες τις παραλίες του κόσμου.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ WEB RADIO ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : http://trelogaidouri.listen2myradio.com/
0 σχόλια: