Οι 5 (σωτήριες) ικανότητες που όλοι πρέπει να αποκτήσουμε

Ποιες είναι οι πλέον παραμελημένες αλλά παρ' όλα αυτά σωτήριες ικανότητες που μας βοηθούν να διάγουμε βίον -ως επί το πλείστον- ήρεμο και ευτυχισμένο;

Μπορούμε να κάνουμε οικονομία στις μπαταρίες μας, εξασκώντας τον εαυτό μας σε 5 πανανθρώπινες ικανότητες που μπορούν εύκολα να αποδειχτούν σωτήριες για την ηρεμία μας και την πορεία μας προς την ευτυχία.

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 1η: Να ακούμε αυτό που καθόλου δεν θέλουμε να ακούσουμε!

Μία στις τόσες (ίσως ανάλογα με τα φεγγάρια και την κίνηση των πλανητών) οι φίλοι, η οικογένεια και - σε σπάνιες περιπτώσεις - κάποιοι ξένοι παθαίνουν κρίση ειλικρίνειας και θέλουν να μας πουν αυτό που πραγματικά πιστεύουν για τη ζωή μας. Κάποιες φορές το κάνουν επίτηδες για να μας τσιγκλήσουν, άλλες είναι εν τη ρύμη του λόγου και ορισμένες είναι μετά από... πολλά ποτήρια αλκοόλ.

Όποιο κι αν είναι το κίνητρο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε ατάκες του στιλ «ο άντρας σου γλυκοκοιτάζει την κολλητή σου» ή «είσαι τόσο αγχωμένη που δεν είσαι καθόλου ευχάριστη παρέα. Βαρεθήκαμε να ακούμε για τη δουλειά σου και τα προβλήματά της»...

Επειδή είμαστε τελείως απαίδευτοι για το πώς να φερθούμε (ποιος προετοιμάζεται για να ακούσει το χειρότερο;), οι πιθανές αντιδράσεις μας ποικίλουν από μία μπουνιά στη μούρη του συνομιλητή μέχρι... βωμολοχίες του αίσχιστου είδους.

Όμως ένα λεπτό: δεν είναι πιο... «οικονομικό» για εμάς να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην εκτεθείτε ανεπανόρθωτα; Υπάρχει ζωή και μετά από αυτό!

Αν τόσο πολύ διαφωνούμε με ότι ακούσαμε λέμε απλά «να κάτι που πρέπει να με προβληματίσει!» και κλείνουμε την κουβέντα εκεί. Άλλη επιλογή; Συμφωνούμε μαζί τους για ένα δευτερόλεπτο, «έχεις δίκιο!», και μετά από λίγο αποσυρόμαστε ευγενικά για το σπίτι, όπου μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας μια εθελούσια... κρίση αμνησίας διαγράφοντας εντελώς από τον σκληρό μας δίσκο το αρχείο της συζήτησης που προηγήθηκε.

Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε οπωσδήποτε κάτι (ανάλογα και με τη βαρύτητα της είδησης φυσικά) για αυτό το απαίσιο νέο που μόλις μάθαμε. Μπορούμε απλά να μάθουμε να ζούμε με αυτό, όπως με τόσα άλλα στη ζωή μας που καθόλου δεν μας άρεσαν.

Ή πάλι μπορεί να το σκεφτούμε και να βρούμε ότι διαφωνούμε εντελώς με την δυσάρεστη άποψη της οποίας γίναμε δέκτης. Ωστόσο ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα, θετικά ή αρνητικά, για το άτομο που την εξέφρασε.

Από την άλλη, μπορεί το άτομο να είχε δίκιο! Υπάρχει και αυτή η πιθανότητα! Για σκεφτείτε το λιγάκι. Ίσως αποφασίσετε ότι το πρόβλημα πλέον είναι φανερό ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού (πως αλλιώς το είδε ο άλλος;) και ότι ήρθε η ώρα να κάνετε κάτι...

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 2η: Να ξεπερνάμε τον 1ο γύρο!

Συνάντησα την καλύτερή μου φίλη στη δουλειά, στη διάρκεια της πρώτης σύσκεψης της εφημερίδας, όταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, σε νέα γραφεία, ακούγαμε τον καινούργιο μας διευθυντή να θέτει τους στόχους του εντύπου. Κάποια στιγμή, για «να σπάσω τον πάγο» της είπα ένα αστείο χαμηλόφωνα. Με κοίταξε με ένα μειδίαμα που έλεγε «δεν έχω όρεξη» και μου είπε: «θέλω να ακούσω τον διευθυντή. Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή» ρίχνοντάς με μέσα στο βαρέλι με τον πάγο! «Τι ξινή!» σκέφτηκα...

Λίγες μέρες μετά τη συνάντησα στο διάδρομο και με ξάφνιασε δανείζοντάς μου ένα βιβλίο που είχε ακούσει να λέω ότι θέλω να διαβάσω. Μία εβδομάδα αργότερα, φεύγαμε μαζί από τη δουλειά και μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν πολύ καιρό άνεργη και ότι αυτή η δουλειά σήμαινε πολλά για την ίδια, γι' αυτό και ήταν τόσο αγχωμένη και σφιγμένη στη συμπεριφορά της.

Ο 1ος γύρος -είτε αφορά την πρώτη φορά που συναντάμε ένα νέο φίλο ή το πρώτο ραντεβού με κάποιο ερωτικό σύντροφο ή ακόμη και την πρώτη φορά που κάνουμε σεξ με τον πιθανό σύντροφό μας - είναι εκείνο το επικίνδυνο σημείο όπου όλα μπορεί να στραβώσουν, να θολώσουν, να δείχνουν άλλο απ' ότι είναι να είναι ακόμη και απωθητικά! Κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος για ότι κάνει. Δυστυχώς όμως, είναι επίσης το σημείο όπου οι περισσότεροι θα βγάλουν το πρώτο καθοριστικό συμπέρασμα και θα γυρίσουν την πλάτη.

Αυτοί ωστόσο, που ξέρουν να δίνουν και μια δεύτερη ευκαιρία είναι εκείνοι που έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν όχι μόνο στον 2ο και 3ο γύρο αλλά και στον 267ο γύρο κ.ο.κ. με ανθρώπους που αξίζουν και απλά είχαν μία κακή στιγμή. Και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς την ήρεμη, ισορροπημένη και «γεμάτη» ζωή.

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 3η : Να κάνουμε ένα διάλειμμα!

Αυτό είναι το πλέον δύσκολο. Κάνουμε όλοι τόσο κόπο για να χτίσουμε μια εικόνα, πώς να αποκολληθούμε από αυτή έστω και λίγο; Να κάτι που μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο για την ψυχή, την ηρεμία και εν τέλει την ευτυχία μας.

Φανταστείτε το ιδανικό σκηνικό: να είμαστε με κάποιον που αγαπάμε και μας αγαπά, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούμε για το κινητό, το κομπιούτερ, τα μαλλιά μας, το μανικιούρ, το καλσόν, το πουκάμισο, την ετοιμότητα του μυαλού μας ή τον τόνο της φωνής μας. Ήρεμα, ήσυχα και απλά να είμαστε μόνο ο εαυτός μας. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο;

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 4η : Να γίνουμε ο άρχοντας των ψιθύρων!

Στις σκηνές του πολέμου, όταν το κακό κονταροχτυπιέται με το καλό, στην τελευταία στη σειρά ταινία του Χάρι Πότερ όλοι ουρλιάζουν και χτυπιούνται. Ξαφνικά σαν ηλεκτρικό ρεύμα η ψιθυριστή φωνή του Άρχοντα του Σκότους, «παγώνει» τα πάντα. Όλοι σταματούν και τον ακούν: ο ψίθυρος νικάει τα ουρλιαχτά και τις φωνές και χρησιμοποιείται ως μέσο πειθούς, επιβολής και -γιατί όχι;- τρόμου.

Φανταστείτε πόση επίδραση μπορεί να έχει ένας «ψίθυρος» ή ένας χαμηλός τόνος στην εποχή των ουρλιαχτών που ζούμε! Όλοι φωνάζουν: στην τηλεόραση, στα κινητά, στη δουλειά, στο δρόμο, στα φανάρια. Χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής μας, είμαστε μια... έκπληξη για τον συνομιλητή μας. Και επειδή εμείς δεν είμαστε «Άρχοντες του σκότους» για να προκαλούμε τρόμο στους άλλους, μπορούμε να είμαστε μια ευχάριστη έκπληξη και απλά να προκαλούμε τους άλλους να μας ακούσουν. Αυτό άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο; Να μας ακούσουν;

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ 5η : Να κάνουμε ένα κομπλιμέντο που δεν είναι οφθαλμοφανές!

«Τι όμορφα παπούτσια», «ωραία μαλλιά», «τέλειο το φορεματάκι σου» και πόσα άλλα απόλυτα προβλέψιμα κομπλιμέντα ακούμε και ξεστομίζουμε καθημερινά... «Ωραίο κινητό», «σούπερ το laptop» και άλλα συναφή καλά λόγια του δευτερολέπτου ανταλλάσσονται στα πεταχτά σε διαδρόμους της δουλειάς, σε καφέ και εστιατόρια.

Μήπως να ξεπεράσουμε αυτό τον «πάγο» της εικόνας και να γίνουμε λίγο πιο ουσιαστικοί με τους ανθρώπους γύρω μας; Εσείς πως θα νιώθατε αν κάποιος συνάδελφος σας έλεγε «μπράβο, αντέδρασες πολύ έξυπνα στην παρατήρηση του διευθυντή» ή « συγχαρητήρια η ιδέα σου ήταν τέλεια»; Χρειάζεται σίγουρα λίγο παραπάνω κόπο, αφού πρέπει όχι μόνο να παρατηρήσουμε τους άλλους αλλά και να ξεπεράσουμε τα όποια συναισθήματα ζήλειας ή ανταγωνισμού έχουμε. Όμως, πραγματικά, δεν βρίσκετε ότι αξίζει τον κόπο;

Εάν ξεκινήσουμε εμείς κάνοντας σε κάποιον αυτό το δώρο, ίσως ανοίξουμε ένα νέο κύκλο γύρω μας όπου ο καθένας αποδίδει τα «του Καίσαρα στον Καίσαρα». Δεν θα είναι όμορφο να είμαστε κι εμείς μέρος αυτού του κύκλου; Τι λέτε;

Πηγη