Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Οι Εργένισσες

Περισσότερο κυνική, παρά κωμική, η ταινία της Χέντλαντ παρουσιάζει ως προγαμιαίο fun την υστερική κραιπάλη τριών φιλενάδων την παραμονή του γάμου μιας παιδικής τους φίλης.

Αμάν! Τι κακό κι αυτό τούτη τη βδομάδα με τις σαχλές και θεοκλισαρισμένες αμερικανικές κωμωδίες (της πλάκας); Η σεναριογράφος και θεατρική συγγραφέας Λέσλι Χέντλαντ, στην πρώτη της σκηνοθετική δουλειά στο σινεμά –και ενώ ήδη ετοιμάζει, λέει, το ριμέικ του «About Last Night» («Σεξουαλική διαστροφή στο Σικάγο», το είχαν βαφτίσει το 1986) με τους Ρομπ Λόου και Ντέμι Μουρ στα νιάτα τους)– δεν πολυευστοχεί, για να λέμε και τα σύκα, σύκα.

Το καστ δεν είναι κακό... Κρίμα, βέβαια, που η ανοικονόμητα τρελάρα Ρέμπελ Γουίλσον περιορίζεται στον (βραχύβιο) και καραστρέιτ ρόλο της ευτραφούς και οσονούπω νυφούλας Μπέκι, της οποίας τον γάμο θέτουν σε κίνδυνο τρεις σκατοσυμμαθήτριές της που ανέκαθεν έκαναν καζούρα με τα κιλά της Μπέκι... Τελικώς, κάπως καταφέρνουν, οι τρείς θεόξινες/ ή θεότρελες φίλες, να της σκίσουν και το νυφικό, προ του μυστηρίου, και τρέχουν να το επισκευάσουν... Και είναι τόσο χαμηλού επιπέδου το χιουμοράκι για τις χοντρές, για τα γεννητικά όργανα, για τους άντρες, το οποίο σουλατσάρει σε αυτό το ψυχαναγκαστικό μεθυσο-μαστουρωμένο ξέσπασμα των τριών φιλενάδων-παρανύμφων της Μπέκι! Το μόνο που –ίσως και άθελά της;– πιάνει σωστά η ταινία είναι αυτή η αμήχανη και επιβεβλημένη (από την περίσταση) κοινωνικότητα που χαρακτηρίζει κάτι συναθροίσεις, όπως τους γάμους, τα επίσημα δείπνα, τα μπάτσελορ πάρτι και τα συναφή.

Κατά τα άλλα, όμως, πρόκειται για μια χυδαία, βιτριολική μάχη τριών γυναικών που ενώ είναι, υποτίθεται, κολλητές, φέρονται σαν τελειωμένες σκύλες η μια στην άλλη...