ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ

«Με παράτησε! Ο @#$^&*#@ (συμπλήρωσε χαρακτηρισμούς της αρεσκείας σου ελεύθερα)! Που έκανα τόσα για αυτόν, η ηλίθια! Η χαζή, η @#$%^*&#@ (βλέπε παραπάνω παρένθεση), που πήγα και στραβώθηκα! Που του τα έδωσα όλα και τελικά τι κατάλαβα; Καλά να πάθω!»

Το παραπάνω ξέσπασμα το έχεις ξεστομίσει πάνω από μία φορά στη ζωή σου, κάθε φορά πιο μελοδραματικό και σπαραξικάρδιο από την προηγούμενη. Τα πληγωμένα αισθήματα και ο εγωισμός βγαίνουν στην επιφάνεια και γίνονται κυκλώνες που τα σαρώνουν όλα στο πέρασμά τους. Με μόνιμη και βασική επωδό «Τι έκανα για πάρτη του». Γιατί η αλήθεια είναι ότι, όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον, πέφτεις στα πατώματα. Και κάνεις τα πάντα για αυτόν, πιθανά και απίθανα, τα οποία σιχτιρίζεις την ώρα και τη στιγμή μερικούς μήνες αργότερα.
Βέβαια, οι εν λόγω θυσίες έχουν ονοματεπώνυμο και είναι πραγματικά ψιλοταυτόσημες για το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού, που τις θυμάται με πολλά κιλά παγωτό σοκολάτα και Παπακαλιάτη στην τηλεόραση, θρηνώντας τους χαμένους τους έρωτες. Εννοείται ότι διαβάζοντάς τις, θα βρεις τον εαυτό σου κάπου σε αυτές, οπότε θα έχεις ένα λόγο παραπάνω να οργιστείς με τον εαυτό σου:

Χαζά δώρα. Όπως: αρκουδάκια με μαξιλαράκι-καρδούλα (ποιος άντρας θα τα είχε στο δωμάτιό του απορώ!), μενταγιόν σε αγαπώ για πάντα (που μένουν για πάντα διπλοκλειδωμένα στα συρτάρια του γραφείου του, χωρίς να αγγίζουν ποτέ το λαιμό του), ακόμη και μποξεράκια με αγγελάκια και γατούλες για τον προσωπικό σου γατούλη (τα οποία ντρεπόμαστε να φορέσουμε ακόμη κι όταν είμαστε οι δυο μας, γιατί πολύ απλά φαινόμαστε γελοίοι. Καλά, για έξω ούτε λόγος…) Βέβαια, στο μυαλό σου όλα τα παραπάνω είναι οι θησαυροί του Μίδα και τα τεκμήρια της αληθινής σου αγάπης προς τον Πυγμαλίωνα σου…

Παρακολούθηση. Με την κολλητή σου, έξω από το σπίτι του μέχρι το ξημέρωμα μέσα στο αμάξι γιατί «δεν υπάρχει περίπτωση, ρε Τάνια να μείνει μέσα! Απλά κάποια θα πάει να συναντήσει και νομίζει ότι λέγοντάς μου ότι έχει πυρετό 37,5 και δεν θα βγει απόψε καθόλου, εγώ θα κάθομαι να τρώω το κέρατο ανενόχλητη; Εμ δεν σφάξανε! Αυτοί που θα σφαχτούν θα είναι τα πιτσουνάκια, μόλις τους τσακώσουμε επ’ αυτοφώρω!» Κατατοπίστηκες νομίζω στο τι εννοώ… ΥΓ. Για την ιστορία, μετά από μάταιη αναμονή μέχρι τις 6 το πρωί, επιστρέψατε και οι δύο κατάκοπες και με άδεια χέρια πίσω…

Αλλαγή μουσικών γούστων. Εσύ που μέχρι πρότινος άκουγες μόνο εναλλακτικά rock και garage συγκροτήματα (άντε, και κανά funky pop στο τσακίρ κέφι), κάθε Σάββατο βράδυ ούρλιαζες στο Ποσειδώνιο παρέα με τον καλό σου «Ψεύτικα είναι τα χάδια σου, κι από τα μάτια σου ψεύτικα δάκρυα κυλάνε», πιο δυνατά και από την ίδια την Πάολα. Και το ευχαριστιόσουν κιόλας…

Σίδερο (ιδίως αυτό!) και πλύσιμο. Όλων του των ρούχων, καλών, καθημερινών, εσωρούχων. Και τα πουκαμισάκια του με την τέλεια τσάκιση, α οι γειτόνισσες είχαν να το λένε, έλαμπε ο Παυλάκης όσο ήταν μαζί σου, Νίνα μου, ενώ τώρα που πήγε και μπλέχτηκε με αυτή την άπλυτη, ποιος ξέρει πώς θα κυκλοφορεί… Και νααααα το δάκρυ κορόμηλο από σένα, που ακόμη και χωρισμένοι θα έδινες τα πάντα για να πας να του βάλεις καναδυό πλυντήρια ακόμη, έστω για τελευταία φορά…

Drugs. Εδώ να σοβαρέψω. Πολλές από εσάς έχετε δει τον καλό σας να κάνει χρήση ναρκωτικών και άλλων απαγορευμένων ουσιών. Και η συντριπτική πλειοψηφία σας, αντί να του κλείσετε την πόρτα στα μούτρα, τον ακολουθήσατε, για να γίνετε high παρέα και να του συμπαρασταθείτε, νομίζοντας ότι θα τον καταλάβατε καλύτερα. ΑΥΤΟ είναι το πιο τραγικό που θα μπορούσατε να κάνετε για πάρτη του. Κι ελπίζω να καταλάβατε πού λαλούν οι κοκκόροι, που λένε και στο χωριό μου, και να την κάνατε με ελαφρά, αφήνοντάς τον στους δαίμονες του και χαρίζοντας στον εαυτό σας μία νέα ζωή…

Ταξιτζού. Λίγες φορές ζήλεψες τη δόξα της Αλίκης στη Σοφερίνα νομίζεις; Που πότε δεν είχε χρήματα για βενζίνη, πότε είχε το αμάξι ο αδερφός του και «θα με πετάξεις μέχρι τη Βούλα (από τη Νέα Ερυθραία!) αγάπη μου, που έχω κανονίσει για καφέ με τον Μάκη;» Γιατί τα Μέσα Μεταφοράς και το ταξί στοιχίζουν, ενώ εσύ κάνεις τζάμπα τη δουλειά και με χαμόγελο. Κι ας σε υποδέχονταν με τεμενάδες οι Πακιστανοί του βενζινάδικου Κηφισού και Λένορμαν γωνία, καθώς είχες γίνει η καλύτερη πελάτισσα τους…

Κλάμα και στεναχώριες. Μετά από κάθε τσακωμό (και τον τελευταίο καιρό κάθε άλλο παρά σπάνια συνέβαινε) χρειαζόσουν μέρες για να συνέλθεις και να πατήσεις στα πόδια σου γερά. Ορκιζόσουν ότι δεν θα του ξαναμιλήσεις ποτέ, κι όμως, μόλις έτρεχε να σου κλαφτεί, ξανάτρεχες σαν Μιράζ στην αγκαλιά του, μη και προλάβει να καβατζώσει καμία επιτήδεια το κελεπούρι. Τα ήθελες και τα πάθαινες λοιπόν…

Χαμένοι φίλοι. Που ήσασταν μαζί για χρόνια και τους έχασες γράφοντάς τους κανονικά για να ζήσεις τον απόλυτο έρωτα με τον Καζανόβα από τα Μελίσσια, η τους έδιωξες κατ’ απαίτησή του, γιατί δεν ήθελε να σε μοιράζεται με κανέναν. Και τώρα συνειδητοποιείς ότι έμεινες μόνη σου και δεν έχεις κανένα άνθρωπο που να σε αγαπά και να σε καταλαβαίνει πραγματικά. Σταμάτα να κλαις πια! Ανασυντάξου και σύνελθε! Και προσπάθησε να διορθώσεις το κακό που έκανες, θυσιάζοντας τόσα για ένα άτομο που αποδείχτηκε πολύ λίγος για σένα. Και άρπαξε το τηλέφωνο, καλώντας σπίτι για καφέ την παλιά σου παρέα, για να τα πείτε, χαθήκατε τόσο καιρό. Κι αν είσαι τυχερή, θα περάσεις ένα τέλειο βράδυ, αρχή μίας επανεκκίνησης της ζωής σου…

Πηγη