Όσκαρ Πιστόριους: Ένας αθλητής για Όσκαρ

«Η αναπηρία μπορεί να γίνει ικανότητα, το μειονέκτημα πλεονέκτημα, χάρη στη θέληση που μπορεί να πηγάζει μέσα από την επιθυμία του για να γίνει καλύτερος όλων», είχε πει για τον Όσκαρ Πιστόριους ο Έρικ Ουέινχεμαχερ, ο οποίος, αν και τυφλός, κατάφερε να σκαρφαλώσει στην κορυφή του Έβερεστ.

Ο Όσκαρ τον δικαίωσε πρόσφατα, γράφοντας τη δική του ιστορία στο Λονδίνο. Είναι ο πρώτος αθλητής με τεχνητά άκρα παγκοσμίως που έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορεί να μην κατάφερε να κερδίσει μετάλλιο, όλοι όμως υποκλίθηκαν στη δύναμη της ψυχής του και συμφώνησαν ότι σίγουρα του αξίζει το Όσκαρ!

Γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου του 1986 στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Μετά τις πρώτες εξετάσεις οι γιατροί ανακοίνωσαν στους γονείς του Χενκ και Σέιλα, ότι ο γιος τους δεν είχε περόνη και στα δυο του πόδια. Εκείνοι χωρίς δεύτερη σκέψη έσπευσαν να πάρουν τη γνώμη των κορυφαίων γιατρών του κόσμου, προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους. Όλοι είχαν την ίδια άποψη: Είναι προτιμότερο να προχωρήσουν σε ακρωτηριασμό, πριν ακόμα ο Όσκαρ μάθει να περπατάει, διότι έτσι θα είναι λιγότερο τραυματική η εμπειρία για τον ίδιο, ενώ θα βελτιώσει σημαντικά και τις πιθανότητες για κινητικότητα στη μετέπειτα ζωή του. Σε ηλικία μόλις 11 μηνών ο Όσκαρ μπήκε στο χειρουργείο, για να βγει λίγες ώρες αργότερα με ακρωτηριασμένα τα πόδια του από το γόνατο και κάτω. Έξι μήνες αργότερα έβαλε το πρώτο ζευγάρι προσθετικών άκρων και μέσα σε λίγες μέρες είχε μάθει κιόλας να περπατάει. Οι γονείς του ήταν αποφασισμένοι να το μεγαλώσουν σαν ένα φυσιολογικό παιδί, που δεν υστερεί σε τίποτα από τα υπόλοιπα. Τον προέτρεψαν μάλιστα να ασχοληθεί και με τον αθλητισμό, που τόσο αγαπούσαν και οι ίδιοι.

Γεννημένος για ρεκόρ

Ένας δάσκαλός του τον προέτρεψε να τρέξει στους αγώνες του σχολείου. ο Όσκαρ αγωνίστηκε στα 100 μ. και βγήκε πρώτος με χρόνο 11’72. Τότε ο πατέρας του παρατήρησε ότι ο χρόνος του ήταν καλύτερος από το παγκόσμιο ρεκόρ των Παραολυμπιακών Αγώνων, που ήταν 12’20. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 200 μ. κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ (21’97′). και το χάλκινο στα 100 μ. τρία χρόνια αργότερα η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) του πρότεινε να λάβει μέρος σε αγώνα με αρτιμελείς αθλητές, προκειμένου να αναλυθεί η τεχνική του. Ο Πιστόριους τερμάτισε τελευταίος, το γεγονός όμως και μόνο ότι κατάφερε να αντιμετωπίσει στα ίσια τους αντιπάλους του ήταν μεγάλη νίκη για τον ίδιο.

Έχει μάθει να παλεύει για το ακατόρθωτο

Αθλητές και παράγοντες του κλασικού αθλητισμού ισχυρίζονται πως τα τεχνητά μέλη του, που είναι κατασκευασμένα από ανθρακονήματα, του προσφέρουν μεγαλύτερο διασκελισμό και αυτό είναι άδικο για τους συναθλητές του. Οι σύμβουλοι μάλιστα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου τα χαρακτήρισαν ως ένα είδος «ντοπαρίσματος». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην του επιτραπεί να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, που τότε ήταν το μεγάλο του όνειρο. Ο Πιστόριους, όμως, δεν το έβαλε κάτω. Άλλωστε ένα πράγμα είχε μάθει καλά στη ζωή του, να παλεύει για το ακατόρθωτο. Έτσι, αποφάσισε να κινήσει κάθε νομική διαδικασία, προκειμένου να βρει το δίκιο του. Και έφτασε μέχρι το Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάνης (CAS), όπου και δικαιώθηκε. Ο δρόμος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου ήταν πια ανοιχτός, ο Όσκαρ Πιστόριους όμως δεν είχε τη χαρά να εκπροσωπήσει τη χώρα του, αφού δεν κατάφερε να πιάσει το όριο της πρόκρισης.

Ο θρίαμβος του Λονδίνου

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012. Λονδίνο. «Το όνειρο να ζήσω την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε πραγματικότητα. Δούλευα σκληρά για έξι χρόνια, προσπαθώντας να φτάσω σε ανταγωνιστικές επιδόσεις. Ζω μια απίστευτη εμπειρία», δήλωσε ο Όσκαρ Πιστόριους λίγο πριν βγει στο στάδιο. Λίγη ώρα αργότερα έδωσε μια γιγαντιαία μάχη για να περάσει στον τελικό των 400 μ. Οι 80.000 φίλαθλοι και τα εκατομμύρια των τηλεθεατών παρακολουθούσαν με αγωνία και επευφημούσαν την προσπάθειά του. Τερμάτισε όγδοος και δεν πήρε τελικά την πρόκριση, για όλους όμως είναι ο μεγάλος νικητής.