Πέρασαν αμέτρητα χρόνια από τότε που ο άνθρωπος έσκυψε και μάζεψε από χάμω ένα γυαλιστερό πετράδι και ολότελα διαφορετικό από όσα ήξερε μέχρι την ημέρα εκείνη.
Το διαμάντι έκανε την πρώτη του εμφάνιση και άρχισε να αποκτά την ιδιαίτερη θέση που κατέχει μέχρι σήμερα.Το δέος, η ευλάβεια, η μυστικιστική διάθεση, η δεισιδαιμονία, η αγάπη για τον πλούτο και την χλιδή, η φιλαρέσκεια, η ματαιοδοξία, κεντριστήκαν μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Οι άνθρωποι να λατρεύουν τα διαμάντια, να το προσφέρουν στον θεό τους, να τα φοβούνται, να τα μεταχειρίζονται για τον καλλωπισμό το δικό τους ή αγαπημένων τους προσώπων, να φτιάχνουν με αυτά φάρμακα και φαρμάκια, να τα χρησιμοποιούν στις εμπορικές τους δοσοληψίες να δολοπλοκούν και να πολεμούν για αυτά.
Μύθοι και δεισιδαιμονίες
Τα διαμάντια δοκιμάστηκαν σε αμόνι σιδεράδικου, αλλά η φωτιά και το σίδερο στάθηκαν ανίσχυρα μπροστά τους. Για τα διαμάντια δημιουργήθηκαν πολλές δοξασίες και μύθοι. Παλαιά πίστευαν πως τα διαμάντια ήταν απίστευτοι ανιχνευτές όλων σχεδόν των δηλητηρίων. Αν έρχονταν σε επαφή με φαρμακωμένο ποτό , συγκέντρωναν στην επιφάνεια τους σωματίδια του δηλητηρίου και γίνονταν σκουρόχρωμα. Ο χριστιανικός κόσμος πρόσθεσε το λιθαράκι του στο οικοδόμημα της δεισιδαιμονίας. Το διαμάντι μπορούσε δήθεν να γιατρέψει ένα άρρωστο υπό την προϋπόθεση ότι αυτός το κρατούσε στο χέρι και θα ένα ταυτόχρονα το σημείο του σταυρού ή θα το ζέσταινε με την ζέστη του σώματος του, έχοντας το μέσα στο στόμα του ή απλώς ακουμπώντας το επάνω του. Μπορούσε ακόμα να βοηθήσει τον φιλόνικο και τον ψεύτη αν αυτός το βαστούσε κοντά στο στόμα του. Οι Ινδοί πίστευαν πως η σκόνη του ακάθαρτου διαμαντιού μπορούσε να προκαλέσει λέπρα, πλευρίτιδα, ίκτερο και άλλες σοβαρές ασθένειες. Αντίθετα η σκόνη εκλεκτού διαμαντιού χάριζε δύναμη, ενεργητικότητα, ομορφιά, ευτυχία και μακροζωία. Η πίστη πως το διαμάντι είναι δραστικό δηλητήριο ήταν τόσο έντονη, ώστε οι εργάτες των αδαμαντωρυχείων ή των εργαστηρίων κοπής άρχισαν να φοβούνται και να μην καταπίνουν πια πετράδια, εγκαταλείποντας έτσι μία σίγουρη για παλαιότερες εποχές μέθοδο κλοπής διαμαντιών. Γύρω από την φύση του διαμαντιού δημιουργήθηκαν διάφοροι μύθοι. Μερικοί άνθρωποι πίστευαν πως πρόκειται για κομμάτια από τα αστέρια που βρέθηκαν στην γη. Άλλοι, πως σχηματίστηκαν στα σημεία που έπεφταν κεραυνοί την ώρα της καταιγίδας. Άλλοι πως είναι στερεοποιημένες δροσοσταλίδες.
Η πραγματικότητα όμως, όσο είμαστε σήμερα σε θέση να γνωρίζουμε, είναι αρκετά διαφορετική. Ενώ οι πέτρες αυτές με την ζωή των 40.000.000 ετών είναι η σκληρότερη μορφή ύλης, με ένα απότομο χτύπημα μπορούν να θρυμματιστούν. Ενώ είναι πανάκριβες, αποτελούνται από ένα κοινότατο στοιχείο, τον άνθρακα (C). Ενώ πρόκειται για σταθερή ένωση που αντέχει στα δραστικότερα οξέα και αλκάλια, μπορούν να καούν ή να οξειδωθούν, αν μείνουν στην φωτιά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενώ μπορούν να κόψουν ακόμα και ατσάλι χωρίς να φθαρούν, αν υπερθερμανθούν, καίγονται και μετατρέπονται σε διοξείδιο του άνθρακα.
Προέλευση
Τα περισσότερα διαμάντια προορίζονται από την κεντρική και νότια Αφρική, αλλά σημαντικές ποσότητες από την ορυκτή αυτή πέτρα έχουν βρεθεί στον Καναδά, στην Ρωσία, στην Βραζιλία και την Αυστραλία. Είναι συνήθως εξορύξεις από ηφαιστειογενείς σωλήνες, οι οποίες βαθιά στην γη όπου υψηλές θερμοκραίες και πιέσεις ενεργοποιούν τον σχηματισμό των κρυστάλλων. Η εξόρυξη και η διανομή των διαμαντιών είναι ένα συχνό θέμα αμφισβήτισης, όπως η ανησυχία στις πωλήσεις των διαμαντιών από Αφρικάνικες παραστρατιωτικές ομάδες. Όπως και κατηγορίες στην De Beers Group για κυριαρχία στην βιομηχανία και τον έλεγχο των τιμών μέσω της μονοπωλιακής πολιτικής της.
Φυσικές και χημικές ιδιότητες
Για να εξετάσουμε τα διαμάντια από υλικής πλευράς, πρέπει να μιλήσουμε για ορισμένα χαρακτηριστικά τους και τη σχέση τους με άλλες φυσικές ύλες. Γενικά, οι πολύτιμοι λίθοι είναι ορυκτά, εκτός από μερικούς που είναι οργανικά υλικά (π.χ. το κεχριμπάρι και τα μαργαριτάρια). Τα ορυκτά είναι φυσικές ύλες με συγκεκριμένη χημική σύσταση και συνήθως καθορισμένη κρυσταλλική δομή. Ως προς την ομοιογένεια, μπορούν να ονομαστούν "ομοιογενή φυσικά συστατικά του φλοιού της γής". Το διαμάντι είναι μια μορφή του άνθρακα και κρυσταλλούται κατά κυβικό ή ισομετρικό σύστημα, που θεωρείται και το τελειότερο. Προσεγγίζει το ιδεώδες τέλειο κρύσταλλο. Είναι το σκληρότερο γνωστό υλικό της γής. Στις χαρακτηριστικότερες του ιδιότητες περιλαμβάνεται εξαιρετικός βαθμός διαφάνειας,λαμπρότητας, ανακλαστικότητας, διαθλαστικότητας και διασποράς, που στις κατεργασμένες πέτρες λέγεται φωτιά. Χάρη σ' αυτά τα χαρακτηριστικά του, η ζήτηση του σε όλα τα μέρη της γης είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από εκείνη άλλων πετραδιών με επίσης μεγάλη και σταθερή αξία.
Χρωματισμός
Όταν μιλάμε για διαμάντια ο περισσότερος κόσμος σκέφτεται τα όμορφα κόκκινα, μπλε και κίτρινα που βλέπουμε όταν το διαμάντι αντανακλά το φώς του ηλίου. Στην πραγματικότητα όταν μιλάμε για την χρωματική κλίμακα
στην οποία κατατάσσουμε ένα διαμάντι είναι το ποσοστό της απόκλισης του χρώματος της πέτρας από το απόλυτο λευκό. Τα φυσικά διαμάντια μπορούν να παρουσιάζουν αποκλίσεις χρώματος από το άσπρο στο κίτρινο, από το άσπρο στο καφέ και από το άσπρο στο πράσινο. Γενικά με άλλες τεχνητές μεθόδους παρουσιάζονται και τα παρακάτω χρώματα πορτοκαλί, κόκκινο, ροζ και μαύρο.
Γενικά ο διαχωρισμός των διαμαντιών με τον χρωματισμό τους δεν πρέπει να συγχέεται με την φωτεινότητα, λαμπρότητα και σπινθηροβολία. Λόγω της μεγάλης λάμψης αυτών των ορυκτών πετρών η χρωματική διαβάθμιση δεν μπορεί γίνει σωστά αν τα μελετάμε από το πάνω μέρος τους, δηλαδή από κεντρική έδρα. Είναι προτιμότερο να κοιτάμε την πέτρα κάθετα στην πλευρά του κώνου, παράλληλα στην κεντρική έδρα κοιτώντας στο διάζωμα ή ακόμα και στον κώνο.
Καθαρότητα
Καθαρότητα είναι η μέτρηση των εσωτερικών ατελειών που ονομάζονται εγκλίσεις (inclusions). Οι εγκλίσεις μπορεί να είναι κρύσταλλοι από ένα άλλο διαμάντι ή δομικές ατέλειες, όπως μικρά σπασίματα, οι οποίες φαίνονται συνολικά ως λευκές γραμμές ή νεφελώματα. Το πλήθος, το μέγεθος, το χρώμα, η σχετική θέση και η ορατότητα των εγκλίσεων μπορεί να επηρεάσουν την συνολική καθαρότητα ενός διαμαντιού. Το γεμολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής Γ.Ι.Α. και άλλοι οργανισμοί έχουν αναπτύξει συστήματα για την διαβάθμιση της καθαρότητας, συστήματα τα οποία είναι βασισμένα σε ατέλειες οι οποίες είναι εμφανείς σε ένα εκπαιδευμένο επαγγελματία όταν παρατηρεί το διαμάντι από την κεντρική του έδρα σε μεγέθυνση κλίμακας 10 προς 1.
Τα διαμάντια που ανήκουν σε υψηλά επίπεδα καθαρότητας γίνονται ολοένα πιο περιζήτητα και σπανιότερα. Μόνο 20% των διαμαντιών τα οποία εξορύσσονται ανήκουν σε κλίμακα καθαρότητας κατάλληλη για χρήση ως πολύτιμοι λίθοι στην κοσμηματοποιία, το υπόλοιπο μέρος αυτών βρίσκουν χρήση στην βιομηχανία. Σε 20% των διαμαντιών ένα μεγάλο ποσοστό αυτών περιέχουν εγκλίσεις οι οποίες είναι ορατές με γυμνό μάτι. Τα διαμάντια τα οποία δεν περιέχουν εμφανείς εγκλίσεις ονομάζονται "καθαρά" και υψηλότερα στην εκτίμηση των αγοραστών, αν και πολλές φορές το στήσιμο ενός κοσμήματος καταφέρνει να καλύψει κάποιες ατέλειες στα διαμάντια. Οι περισσότερες εγκλίσεις δεν επηρεάζουν την ακεραιότητα και τις εξαιρετικές ιδιότητες ενός διαμαντιού. Εξαιρετικά μεγάλα εσωτερικά νεφελώματα επηρεάζουν την ικανότητα των διαμαντιών να δέχονται και διασκορπίζουν το ηλιακό φώς. Ακόμα, σπασίματα τα οποία ξεκινούν εσωτερικά και καταλήγουν μέχρι την εξωτερική επιφάνεια του διαμαντιού μειώνουν σημαντικά την αντοχή τους στην θραύση.
Εσείς λοιπόν έχετε διαμάντια;
Πηγή:
0 σχόλια: