Λουθ Κασάλ: «Μη θάψετε τον εαυτό σας στα σκουπίδια»

Σάββατο 9 Ιουλίου, στο Αρχαίο Θέατρο Δίου

Επιστρέφει στην Ελλάδα, όπως πάντα λουσμένη στο φως και στο πάθος. Παραδέχεται ότι νιώθει την Ελλάδα σαν τη δεύτερη πατρίδα της και αποκαλύπτει ότι συζητά τη συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου για τον επόμενο δίσκο της, που θα είναι αφιερωμένος στη Μεσόγειο.

Ως συναυλία - σταθμό στην καριέρα της, η μούσα του Πέδρο Αλμοδόβαρ, Λουθ Κασάλ, αναγνωρίζει αυτήν στο Ηρώδειο και πιστεύει ότι ανάλογη θα είναι η εμπειρία στην εμφάνισή της στο Φεστιβάλ Ολύμπου, το Σάββατο 9 Ιουλίου, στο Αρχαίο Θέατρο Δίου. Μιλώντας μοιράζεται αξέχαστες στιγμές, προειδοποιεί τους νέους να μην μπλεχτούν στα «σκουπίδια» και δε διστάζει να τα βάλει με τους πνευματικούς ανθρώπους που βυθίζονται ανάξια στη σιωπή.

Τι έχετε ετοιμάσει για το ελληνικό κοινό;

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ισπανική και λατινική μουσική - μπολερό, τάνγκο και φλαμένκο από την Ισπανία, την Αργεντινή και το Μεξικό. Τραγούδια που ο κόσμος αγαπά, που μιλούν για την αγάπη και τη στοργή, την εγκατάλειψη, την απώλεια, τη χαρά, τη ζωή. Τραγούδια αφιερωμένα στο πάθος. Κάποια βρίσκονται και στον τελευταίο δίσκο μου, «La Passion», ενώ άλλα θα παρουσιαστούν στο ελληνικό κοινό για πρώτη φορά και φυσικά τα «Piensa En Mi» και «Un Ano de Amor» από τις ταινίες του Αλμοδόβαρ.

Πώς έγινε η γνωριμία σας με τη μουσική;

Νιώθω ότι η σχέση μου με τη μουσική είναι αιώνια. Δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην τραγουδάει, αφού μάλιστα ασχολήθηκα επαγγελματικά από μικρή ηλικία. Επηρεάστηκα και από την οικογένειά μου, η οποία στη συνέχεια με στήριξε πλήρως στην επιλογή μου. Πάντως, καθοριστική ήταν η συνεργασία μου με τον Πέδρο Αλμοδόβαρ στα «Ψηλά τακούνια». Ημασταν φίλοι, αλλά δεν είχαμε συνεργαστεί. Ο Πέδρο μου δίδαξε την εσωτερική ερμηνεία, πώς να βυθιστώ στους στίχους, στο νόημα της αναπνοής και της παύσης. Με σύστησε στον κόσμο του λυρισμού και της μελωδίας και ήταν η αιτία για τη στροφή μου από μια ροκ και ποπ καριέρα.

Ποια στιγμή ξεχωρίζετε στην καριέρα σας;

Δύο, για να πω την αλήθεια. Η πρώτη είναι μάθημα ζωής. Οταν διαγνώστηκα με καρκίνο την πρώτη φορά, δεν ήξερα αν θα επιζήσω, πόσο μάλλον αν θα τραγουδούσα ξανά. Και με συγκίνησαν οι απλοί άνθρωποι, που μου έγραφαν καθημερινά δινοντάς μου κουράγιο. Απαντούσα η ίδια σε χιλιάδες γράμματα και από τότε το κοινό έγινε η οικογένειά μου. Η δεύτερη -καθαρά επαγγελματική- αφορά στην εμφάνισή μου στο Ηρώδειο, κάτω από την Ακρόπολη. Είναι εκπληκτικό να τραγουδάς σ' ένα θέατρο που έχει υπηρετήσει την τέχνη χιλιάδες χρόνια, ένα θέατρο σε μια χώρα όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Και νομίζω ότι ανάλογα θα είναι τα συναισθήματα στο Δίον. Ξέρω ότι ήταν σημαντική πόλη για τους Μακεδόνες και ότι ο βασιλιάς Φίλιππος, ο πατέρας του Αλέξανδρου, σκοτώθηκε εκεί. Ο άντρας μου κι εγώ λατρεύουμε οτιδήποτε συνδέεται με την αρχαία Ιστορία και την Ελλάδα. Ανυπομονώ να με ξεναγήσουν στα αρχαία, όπως μου υποσχέθηκαν, να επισκεφτώ το Μουσείο στη Βεργίνα, που όλοι λένε ότι είναι υπέροχο. Και το γεγονός ότι το Φεστιβάλ Ολύμπου είναι αφιερωμένο στην Ισπανία και το ότι με μένα γίνεται η έναρξη είναι σπουδαία τιμή.

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους καλλιτέχνες;

Να ακολουθούν πάντα τη φωνή της συνείδησης. Να μη βιάζονται και να μην εκβιάζουν την επιτυχία. Να μην παρασύρονται με γρήγορες λύσεις που επικεντρώνουν σε χρήματα και μικροπρόθεσμες επιτυχίες, επειδή τότε θα πρέπει να υπηρετούν τα σκουπίδια της βιομηχανοποιημένου πολιτισμού και στο τέλος θα καταλήξουν να θάψουν τους εαυτούς τους μέσα σ' αυτά. Να μάθουν να κάνουν τις δικές τους επιλογές και να τις τιμούν. Αν είναι επιλεκτικοί, η τέχνη τους δε θα σβήσει και σίγουρα θα απομείνει κάτι όμορφο.

Τι γνωρίζετε από ελληνική μουσική;

Είμαι εξοικειωμένη με την ελληνική μουσική και θεωρώ την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα μου. Την επισκέπτομαι συχνά. Φέτος, μάλιστα, θα κάνω διακοπές στο Αιγαίο. Πάντα πίστευα ότι οι Ελληνες και οι Ισπανοί έχουν πολλά κοινά, κοινές ρίζες, συνήθειες και συμπεριφορές, κοινή κουλτούρα. Από Ελληνες συνθέτες ξεχωρίζω τον Μίκη Θεοδωράκη.

Θεωρώ ότι είναι η πιο σημαντική πνευματική προσωπικότητα της Ευρώπης αυτήν τη στιγμή. Είναι ένας τεράστιος δημιουργός, πολύ σοφός και ζεστός άνθρωπος. Αλλά και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Την τελευταία φορά που ήμουν στην Αθήνα τους επισκέφτηκα στο σπίτι τους και τα είπαμε ώρες πολλές. Ο Βαγγέλης έπαιζε ασταμάτητα στο πιάνο, ενώ ο Μίκης μου έβαλε την αγαπημένη του μουσική. Είναι και οι δύο αξιαγάπητοι και νιώθω τυχερή που είμαι φίλη τους. Ελπίζω, όπως το έχω ζητήσει ήδη, να μου δώσουν από ένα κομμάτι για το δίσκο που ετοιμάζω, ένα δίσκο με κομμάτια από τη Μεσόγειο.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους «Αγανακτισμένους» και την κρίση;

Α, να με συγχωρείτε, αλλά οι «αγανακτισμένοι πολίτες» ήταν δική μας ιδέα. Πρώτα βγήκαν στους δρόμους στη Μαδρίτη και διαμαρτύρονταν. Τελικά, πήρατε και εσείς κάτι από εμάς, όταν -είναι αλήθεια- εμείς παίρνουμε συνέχεια τα πάντα από τη δική σας χώρα. Επί της ουσίας, πάντως, πιστεύω ότι η οικονομική κρίση δεν είναι μόνο ελληνική υπόθεση. Αντιμετωπίζουμε, αν όχι τα ίδια, παρόμοια προβλήματα στην Πορτογαλία. Η κρίση που υφιστάμεθα δεν είναι φυσικά η πρώτη στην παγκόσμια Ιστορία.

Η διαφορά είναι ότι τώρα είναι εμφανές ότι η οικονομία μαζί με άλλα συμφέροντα καθορίζουν τις πολιτικές αποφάσεις. Η πολιτική ως έννοια έχει αποδειχτεί, αν όχι απούσα, το λιγότερο αδύναμη και παθητική. Είναι λογικό για τους ανθρώπους να αντιδράσουν: στην αδικία, στην ατιμωρησία προηγούμενων πράξεων, στο φτωχό παρόν και στο αβέβαιο μέλλον. Το θέμα είναι ότι οι λέξεις δεν αρκούν.

Χρειάζονται στρατηγικές, γνώμες και απόψεις. Διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος το υπάρχον σύστημα ή να αποτινάξει τα κινήματα ή να τα αφομοιώσει. Αυτό που με πονάει είναι ότι δε βλέπω τους καλλιτέχνες, και γενικά τους πνευματικούς ανθρώπους, να έχουν ένα σκοπό, να δίνουν κουράγιο στο σύνολο. Και πρέπει να κατανοήσουν ότι η διαρκής σιωπή είναι μια μορφή ανοχής. Δεν μπορεί ένας πνευματικός άνθρωπος να μη μιλάει, να μην πάρει ξεκάθαρα θέση ενάντια στην κοινωνική αδικία. Αν δεν το κάνουν, δεν είναι άξιοι αυτού του τίτλου, δεν υπάρχουν.

Πληροφορίες και κρατήσεις εισιτηρίων στο τηλ. 23510/ 76.041 (η γενική είσοδος είναι 20 ευρώ).
Πηγη:agelioforos.gr