Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

SUPER LEAGUE

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Μία "Ελλάδα" ξεριζώνεται κάθε χρόνο...


Η κατάσταση των δασών του πλανήτη και οι κίνδυνοι που αυτά αντιμετωπίζουν θα βρίσκονται στο προσκήνιο φέτος, με αφορμή την ανακήρυξη του 2011 ως Παγκόσμιο Ετος Δασών, από τα Ηνωμένα Εθνη.


Τα επίσημα δεδομένα στοιχειοθετούν μια εφιαλτική πραγματικότητα, όπου τα 2/3 των δασικών εκτάσεων σε όλο τον κόσμο έχουν καταστραφεί από την ανεξέλεγκτη ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η «χαριστική βολή» δόθηκε τα τελευταία 30 χρόνια, με αποτέλεσμα ο ρυθμός της εξαφάνισης φυτών και ζώων να έχει αυξηθεί 1.000 φορές σε σχέση με το παρελθόν και τους επιστήμονες να εκτιμούν ότι θα αυξηθεί ακόμη 10.000 φορές μέχρι 2050.

Κάθε χρόνο «σβήνουν» απ’ τον παγκόσμιο χάρτη 130.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους, έκταση ίση με την Ελλάδα! Τα σημαντικότερα αίτια της εξαφάνισής τους είναι η δημιουργία νέας αγροτικής γης, η αλόγιστη υλοτομία, οι κακές πρακτικές διαχείρισης των εδαφών και η δημιουργία οικισμών.

Η εκτεταμένη και ασυνείδητη επέκταση του ανθρώπου στις δασικές περιοχές έχει θέσει σε κίνδυνο τα 2/3 των ειδών του πλανήτη που κατοικούν σε αυτές. Μόνο από την ανεξέλεγκτη καταστροφή των τροπικών δασών χάνονται καθημερινά 100 διαφορετικά είδη πανίδας και χλωρίδας.

Μελέτες της παγκόσμιας τράπεζας δείχνουν πως η αποδάσωση ευθύνεται τουλάχιστον για το 20% των παγκόσμιων εκπομπών ρύπων, ενώ, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων, τα δάση στο σύνολο του πλανήτη αποθηκεύουν περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο τόνους διοξειδίου του άνθρακα, δηλαδή ποσότητα διπλάσια από αυτή που υπάρχει στην ατμόσφαιρα της Γης.

Υπό το πρίσμα της οικονομίας, οι δασικές εκτάσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βιώσιμης ανάπτυξης, μιας και από αυτές εξαρτάται η ζωή περισσότερων από 1,6 δισ. ανθρώπων.

Συνολικά, η παγκόσμια εμπορική βιομηχανία των δασικών προϊόντων ξεπερνά τα 300 δισ. δολάρια ετησίως και είναι πηγή απασχόλησης και ανάπτυξης για τις εγχώριες οικονομίες.

Οι μεγάλες πληγές

Το σοβαρότερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα τροπικά δάση στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και τη νότια Ασία, εκτάσεις που αντιπροσωπεύουν το 49% των παγκόσμιων δασών και πλέον μόνο το 9% της επιφάνειας του πλανήτη.

Το μεγαλύτερο από αυτά, το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, μοιράζεται σε εννιά χώρες, αλλά το 60% ανήκει στη Βραζιλία και έχει χάσει το 70% της αρχικής του έκτασης εξαιτίας της εκτεταμένης αποψίλωσης, κυρίως για τη δημιουργία βοσκότοπων και για αγροτικές χρήσεις.

Μεγάλη καταστροφή έχει υποστεί και η Αφρική, όπου το 90% των παράκτιων τροπικών δασών στη Νιγηρία, την Γκάνα και την Ακτή Ελεφαντοστού εξαφανίστηκε τον τελευταίο αιώνα, με δραματικές επιπτώσεις σε ολόκληρη την ήπειρο, καθώς προκλήθηκαν δεκαετίες ξηρασίας και έλλειψης τροφίμων.

Η δεύτερη μεγάλη πληγή βρίσκεται στη ζούγκλα του Κονγκό, όπου η αποδάσωση γίνεται κυρίως για έργα υποδομής, ανατρέποντας την οικολογική ισορροπία των οικοσυστημάτων.

Η Ινδονησία παρουσιάζει τον μεγαλύτερο ρυθμό καταστροφής των δασικών εκτάσεων, με δραματικές επιπτώσεις στην εγχώρια βιοποικιλότητα.

Είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος ρυπαντής στον πλανήτη, μετά τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ε.Ε., λόγω των υψηλών εκπομπών ρύπων, οι οποίες οφείλονται κατά 80% στην καύση των δέντρων στα έλη τύρφης.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποψίλωσης «εξπρές» είναι το δάσος στα σύνορα Καμπότζης - Ταϊλάνδης, η οποία συνέβη από το 2001 έως το 2005 και κατάστρεψε τεράστιες εκτάσεις.

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα, κυρίως στον Αμαζόνιο όπου η αποψίλωση των δασικών εκτάσεων έχει μειωθεί σημαντικά, αλλά ακόμα είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι την οριστική παύση της αποδάσωσης, η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα πρέπει να έχει γίνει οπωσδήποτε έως το 2020.

Παγκόσμια αναδάσωση

Στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Ετους για τα δάση, διεθνείς οργανώσεις, κυβερνήσεις, περιβαλλοντικές ομάδες και κινήσεις πολιτών σε πολλά κράτη σχεδιάζουν δράσεις, με στόχο την προστασία και τη βιώσιμη διαχείριση των εγχώριων δασικών εκτάσεων.

Το 2011 θα γίνει η πρώτη «παγκόσμια» αναδάσωση σε πρώην δασικές εκτάσεις που αποψιλώθηκαν και δάση που καταστράφηκαν από πυρκαγιές ή μειώθηκαν λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η αναδάσωση θα ξανακάνει «πράσινα» 15 εκατομμύρια στρέμματα σε 30 διαφορετικές χώρες κυρίως στην Αφρική και την Ασία, με τη συνεργασία των κυβερνήσεων και επιστημόνων-μελών της Διεθνούς Ενωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN).

«Η πρότασή μας δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την πολιτική για την προστασία των δασών», ανέφεραν χαρακτηριστικά οι επιστήμονες της διεθνούς οργάνωσης, με την ευκαιρία της ανακοίνωσης της πρωτοβουλίας στο κοινό. «Απλά θα προσφέρει μια βοήθεια για τα δάση και την ευαισθητοποίηση των πολιτών», συμπλήρωσαν.

Πρωτοβουλία επιστημόνων για ανασώσεις στην Ελλάδα

Τη δημιουργία νέων δασών σε περιοχές της Ελλάδας όπου υπήρχαν στο παρελθόν και έχουν πλέον καταστραφεί και την επέκταση υφιστάμενων δασικών εκτάσεων που απειλούνται με εξαφάνιση, στο πλαίσιο μιας συντονισμένης δράσης φορέων και πολιτών, προτείνουν Ελληνες επιστήμονες, με προτροπή του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η πρωτοβουλία βρίσκει σύμφωνη την πολιτική ηγεσία της χώρας και ο στόχος είναι η δράση να επεκταθεί και στα υπόλοιπα μεσογειακά κράτη, υπό την καθοδήγηση της Ελλάδας.

«Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα ουραγοί. Η χώρα μας διαθέτει και το επιστημονικό υπόβαθρο και την ικανότητα για να ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας και αυτό επιδιώκεται και από την Ευρώπη», εξηγεί ο καθηγητής Βοτανικής και Οικολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής «Φύση», Παναγιώτης Δημόπουλος.

Η εφαρμογή θα ξεκινήσει πρώτα στην Ελλάδα και τα νέα δάση θα δημιουργηθούν αποκλειστικά με τοπικά είδη ανθεκτικά στις πυρκαγιές (δρυς, καστανιά, πλάτανος, γκορτσιά) με φυτεύσεις σπόρων.

Η τοπική προέλευση είναι σημαντικός παράγοντας για τη διασφάλιση της γενετικής ποιότητας και ποικιλότητας, καθώς και για την οικολογική ισορροπία μιας περιοχής, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα είχε παραμεριστεί.

Τα νέα δάση μπορούν να δημιουργηθούν σχεδόν σε όλη τη χώρα, αρχής γενομένης από τις εκτάσεις που έχουν προτεραιότητα λόγω του αυξημένου κινδύνου υποβάθμισης. Αυτές βρίσκονται κυρίως σε δημόσια (κρατική/ δημοτική) ή εκκλησιαστική περιουσία, σε κατοικημένες πεδινές περιοχές.

Η Στερεά Ελλάδα, η Πελοπόννησος, ορισμένα νησιά του Αιγαίου (Τζια, Ανδρός) και η Κρήτη είναι οι περιοχές που έχουν άμεση ανάγκη από τη δημιουργία νέων δασών.

Για παράδειγμα, η πυκνοκατοικημένη Περιφέρεια Αττικής προσφέρεται για την πρώτη εφαρμογή της «εθνικής αναδάσωσης», εξαιτίας της συρρίκνωσης των δασών και της αυξημένης ευαισθητοποίησης των κατοίκων, ειδικά μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 και του 2009.

Σημαντική είναι και η αύξηση στην έκταση των παραποτάμιων δασών, τα όποια διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται σταδιακά. Φυτεύσεις μπορούν να γίνουν σε κοιλάδες ποταμών, σε παράκτιες περιοχές και στις λεκάνες απορροής της βόρειας Ελλάδας (Ηπειρος, Μακεδονία, Θεσσαλία, Θράκη).

«Στόχος μας είναι να αλλάξει η νοοτροπία για την προστασία των δασών και να μην επαναληφθούν ατυχείς “δενδροφυτεύσεις” του παρελθόντος, που γίνονταν από οργανώσεις ή ιδιώτες και δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Στην πρωτοβουλία θα εμπλακούν τα δασαρχεία, οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους και, φυσικά, οι κάτοικοι των περιοχών όπου θα γίνουν τα νέα δάση», επισημαίνει ο Π. Δημόπουλος.

Η αλλαγή στη νοοτροπία αντιμετώπισης του δασικού μας πλούτου θα μπορούσε να συμβάλει και στην καταπολέμηση του μεγαλύτερου «εχθρού» των ελληνικών δασών, που είναι οι δασικές πυρκαγιές.

Οι τομείς δασικής διαχείρισης και προστασίας στη χώρα μας ακολουθούν την κακή μοίρα της Δασικής Υπηρεσίας, με διαχρονικά μειούμενους οικονομικούς πόρους, ελλιπείς υποδομές, ανεπάρκεια προσωπικού και τεράστιο έλλειμμα πολιτικής στήριξης.

«Οι δασικές πυρκαγιές αντιμετωπίζονται σαν ένα πρωτόγνωρο πρόβλημα, ενώ η Ελλάδα, με τη γεωγραφική της θέση στην καρδιά της Μεσογείου, όφειλε να έχει τεχνογνωσία υψηλού επιπέδου», σημειώνει η υπεύθυνη για τα δάση στο WWF Ελλάδας Εύη Κορακάκη.

Οφέλη για το περιβάλλον

Η δημιουργία νέων δασών σε όλη τη Μεσόγειο συνιστά μια κίνηση στρατηγικού σχεδιασμού από την πλευρά της χώρας μας, με σημαντικά οφέλη για το φυσικό περιβάλλον.

Τα δάση στη λεκάνη της Μεσογείου καταλαμβάνουν μικρή έκταση σε σύγκριση με άλλες περιοχές, αλλά ξεχωρίζουν για την υψηλή αξία τους και έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα, τόσο για πολιτικούς όσο και για επιστημονικούς λόγους, καθώς φιλοξενούν μεγάλο ποσοστό τοπικών ειδών και έχουν οικονομική αξία για μεγάλο μέρος του πληθυσμού της.

Στις βόρειες και ειδικά στις βορειοδυτικές περιοχές, οι δασικές εκτάσεις βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση, λόγω των οικονομικών μεταβολών και της μείωσης του αγροτικού πληθυσμού, ενώ αντίθετα, στις χώρες της νότιας και ανατολικής Μεσόγειου, η υπερεκμετάλλευση των δασών εντείνεται διαρκώς.

Οι προβλέψεις για το μέλλον είναι δυσμενείς λόγω της μεγάλης ηλικίας των δέντρων, ενώ τα σενάρια κλιματικής αλλαγής για τη λεκάνη της Μεσογείου προβλέπουν ένα ζοφερό μέλλον με μεγάλες ξηρασίες, συχνότερα ακραία καιρικά φαινόμενα και σημαντικές κλιματικές διακυμάνσεις.

Η προστασία και η ενίσχυση των δασών είναι μονόδρομος για τη βελτίωση των κλιματικών συνθηκών και τη μακροπρόθεσμη θωράκιση των ανθρώπινων υποδομών.

Πηγή: real.gr
ΤΡΕΛΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙΤΡΕΛΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ
Bookmark and Share
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ WEB RADIO ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : http://trelogaidouri.listen2myradio.com/

SHARE THIS

Author:

0 σχόλια: